Weblog Rwanda 

Busstation bij Chez Venant

Geluk bij Chez Venant


Notulen Nederlandse ministerraad 1994

Genocide 25 jaar geleden en waar staat Rwanda nu?

Verkiezingen, 4 augustus 2017

Kwibuka23, april 2017

Tam Rwandadebat in Humanity House, juni 2016

Als Rwanda wil, komt er oorlog in Burundi, december 2015

Afrikadag, oktober 2015

De lange arm van Kagame in Nederland: Rwanda-dag, oktober 2015

Hoe komen de straten van Kigali zo schoon? september 2015

Kagame stevent af op derde termijn en meer, september 2015

Kamerdelegatie maakt ruzie met Kagame, augustus 2015

President Kagame kan met pensioen, augustus 2015

Rwanda redder ven Burundi?

BBC documentary: Rwanda’s untold story, 10 oktober 2014

UDF in zwaar water, september 2014

Dutch government gone crazy? Husband Ingabire accused of genocide, september 2014

Vrouwenparticipatie is een mythe, november 2013

Genocidairs in Holland? october 2013

Debate: Is there a future without Kagame, juni 2013

President Kagame, bijdragen sinds 2010

De rijkdom van de RPF, 20 december 2012

Boze aandeelhouders in Rwanda, oktober 2012

De lijsten van Paul, 29 augustus 2012

Onze man in Kigali, 20 augustus 2012

Rwandees staatsfonds, 6 augustus 2012

Competitie killing voor Rwandezen, 6 juni 2012

Systematisch martelen neemt toe in Rwanda, 1 juni 2012

Rwandese lente? 14 mei 2012

3 man onderuit in zijdebat Rwanda bij P&W, april 2012

Economisch wonder doorgeprikt, 22 maart 2012

Coltan City, maart 2012

Miljoenen naar Rwandese rechtssysteem, januari 2012

How much pay the Dutch for the Rwandese judicial system?

4 hoge militairen gearresteerd, 20 januari 2012

011

Interview met staatssecretaris Knapen over proces Ingabire, 27 oktober 2011

43ste verjaardagfeestje Victoire gevierd in Zevenhuizen, 23 oktober 2011

UNHCR: Rwandezen geen vluchteling meer, 12 oktober 2011

Investeringsfeestje Rwanda in Wassenaar verpest, 22 september 2011

Lid PSI neergeschoten, september 2011

Kagame in Parijs, 12 september 2011

Hoe hard groeit Rwanda's economie echt? 15 augustus 2011

Wat is de Gacaca nou echt?, 10 augustus 2011

De opmerkelijke rol van NL-ambassadeur in Kigali, 1 juni 2011

Strafeiland voor jongeren in kivumeer, 20 mei 2011

Strooien dak maakt slachtoffers, 18 mei 2011

Victoire gearresteerd, deel vier

Victoire gearresteerd, deel drie

Victoire gearresteerd, deel twee

Victoire gearresteerd, deel een

Knapen in Congo en Rwanda, 17 februari 2011

Please let Victoire out, and me in mr Kagame!, 10 februari 2011

Voormalig vertrouweling Kagame klapt uit de school, 8 februari 2011

Kagame ontvangt genocidairs met open armen, januari 2011

HWR wast Rwanda, Congo en Burundi de oren, januari 2011

Lokale verkiezingen, vanaf januari 2011

Ruzie in FDU, 14 januari 2011, 

Victoire een jaar in Rwanda, 16 januari 2011

Weer journalisten voor de rechter, 6 januari 2011

2010

Hutjespolitiek, 29 december 2010

Groenen stappen uit coalitie, 28 december 2010

Christmas in jail, 25 december

Huiszoeking in Kigali, 22 december

Opnieuw krant onder vuur, 20 december

Nieuws volgens de New Times, 10 december

Zoon vermoorde Rwisereka wil onafhankelijk onderzoek, 10 december

Rwanda boos op Zuid-Afrika, 8 december

Wel of geen begrotingssteun Rwanda, 7 december

Kagame vangt bot in Brussel, 6 december 

Oud-genereaals ronselen in Kivu en bereiden aanval Rwanda voor, 2 december

Huiszoeking in Zevenhuizen, 13 november

Rwanda en WikiLeaks, 30 november

EU-Afrikatop, 28 november

Rechter weigert Victoire borgtocht, 13 november 2010

Minister maakt zich zorgen maar wacht debat af, 12 november 2010

Waar of niet waar? 11 november

Wie is Bernardin Ndashimy? 10 november 2010

"1 Verkeerde speech kan 16 jaar hard werken teniet doen", 8 november 2010

Bunker found in V's garden, 5 november 2010

Victoire gearresteerd, gebeurtenissen vanaf 14 oktober

FDLR verzwakt door arrestatie, 13 oktober

Ingabire under siege, 13 oktober

Rwanda op nummer 32 Index Good Governance, 5 oktober

Opvallende missers inauguratie Kagame, 7 september

Kigali wordt opgepoetst, foto, 4 september

's Avonds is Kigali van de politie, foto, 3 september

Rwanda laaiend over uitgelekte VN-rapport, 1 september 

Kagame en Kabila in het nauw door geheim VN-rapport, 27 augustus 

Achtervolging in beeld: auto ingeruild voor motor, foto, 26 augustus,


Van de ene op de andere dag dakloos, 26 augustus

Blair nog adviseur van Kagame?, 25 augustus

Gevangenen in beeld, foto, 24 augustus

Achtervolging in beeld, foto, 22 augustus 

Handen in en uit... 19 augustus, Vrij Nederland 

Schaamteloos schaduwende democratie, 18 augustus

Granaataanslag bij busstation, 12 augustus

De uitslag, 11 augustus 14.00 uur

Ik heb iets gezien en ik weet nog niet wat, 9 augustus 20.30 uur

Verkiezingsdag: waarnemers waargenomen, 9 augustus, 13.00 uur

Tora Kagame - Stem Kagame, 8 augustus 2010

Een vuvuzela voor Paul en een ticket voor Frank, 6 augustus

Kagame is het zat, 5 augustus

Media in de ban, Kagame in spagaat, 3 augustus

Op Campagne à la campagne, 3 augustus

Rwandese kranten in de ban, 29 juli

Zelfcensuur? 28 juli



Notulen ministerraad 1994

Conclusie

De notulen van de ministerraad maken duidelijk dat Jan Pronk alleen stond in zijn wens  manschappen te sturen naar Rwanda. Geen van de andere ministers wilden het risico nemen dat er militairen gedood zouden worden, net als de tien Belgen op 7 april 1994. Terwijl in Rwanda de aarde rood kleurt van het bloed en honderdduizenden vluchtelingen een heenkomen zoeken, vergaderen de Nederlandse ministers, schuiven besluiten op de lange baan, vragen om rapporten die niet geschreven worden. 

In 2008 wordt ergens bij de IND het besluit genomen om alle dossiers van Rwandezen in Nederland nog eens flink tegen het licht te houden. Het is het begin van een heksenjacht, met slecht onderbouwde beschuldigen die tientallen Rwandezen en hun familie tot wanhoop drijft. Op dit moment zijn twee Rwandezen uitgewezen naar Rwanda, zijn er twee uitgeleverd en dreigen er meer mensen te worden uitgezet, waaronder de moeder en de zwager van Victoire Ingabire. 

Notulen Nederlandse ministerraad 1994 voor het eerst openbaar: Wat deed Nederland tijdens de genocide in Rwanda? deel 1

Een kwart eeuw na de genocide, waar staat Rwanda?


Een kwart eeuw geleden vond in Rwanda een van de meest verschrikkelijke volkerenmoorden ooit plaats. Beelden van op elkaar gestapelde lijken, mensen met afgehouwen lichaamsdelen en lange stromen vluchtelingen gingen de wereld over. In juli 1994 reed Paul Kagame als bevrijder de straten van hoofdstad Kigali binnen. Na drie maanden van gruwelijke moordpartijen stond het land stond politiek en economisch aan de afgrond. Hoe gaat het met Rwanda 25 jaar later?

 

Advocaat Donat Mutunzi zwaait naar zijn kinderen als ze door de schoolpoort lopen. Hij stapt in zijn auto en gaat op weg naar zijn werk.  Het is 13 april 2018. Maar Mutunzi bereikt nooit zijn kantoor in Kigali-centrum. Zijn ongeruste familie heeft geen idee waar hij is en belt zonder succes telkens weer zijn mobiel. Na een paar dagen antwoordt een onbekende. Alles is goed. Een dag later horen ze dat Mutunzi zich in de cel heeft verhangen.  Zijn familie ziet de wonden aan zijn hoofd en weet beter: hij is gemarteld. Ze zijn ervan overtuigd dat Mutunzi werd gevangengenomen omdat hij bemiddelde bij een geschil over landeigendom, een gevoelig onderwerp in Rwanda.[1]

Verkiezingen 4 augustus 2017

Maandag 10 juli 2017

Rwanda is kapotgebeukt

Over een maand, op 4 augustus, zijn er in Rwanda presidentsverkiezingen. Amnesty International slaat de spijker op de kop als het waarschuwt ‘dat de sfeer van verkiezingen het resultaat is van jarenlange repressie.’

‘De moorden en verdwijningen in 2017 moeten gezien worden in de context van veel jaren waarin hetzelfde gebeurde’, aldus Amnesty. Journalisten, hulporganisaties en politici zijn het doelwit. Zo mocht de familie van Jean Damascene zijn dode lichaam meenemen uit een ziekenhuis, nadat hij een paar dagen was vermist. Jean Damascene was lid van de partij van Victoire Ingabire, de FDU. Volgens deze partij werd hij vermoord omdat hij fel tegenstander was van de landbouwplanning: iedere boer krijgt te horen wat hij moet verbouwen. 

Diane Rwigara wil graag meedoen met de verkiezingen, maar heeft nog steeds geen officieel toestemming. Toen zij aankondigde mee te willen doen, verschenen er prompt naaktfoto’s van haar op internet. En net als een andere politicus die mee wil dingen naar het presidentschap, Philippe Mpayimana heeft zij te maken met bedreigingen en intimidatie.

Kwibuka 23

KWIBUKA23

Elk jaar wordt in Rwanda de genocide herdacht, grootscheeps en langdurig. Dit jaar onder de naam Kwibuka23, omdat het 23 jaar geleden is dat de genocide op 7 april begon.

‘Indrukwekkend’, vond een mevrouw die herinneringsbijeenkomst  van de ambassade bijwoonde. 'Hutu’s en Tutsi’s door elkaar, het voelde alsof Rwanda het verleden achter zich had gelaten en op weg was naar de toekomst.'

Een ander reageerde: ‘Kent u de kalebassen waar de Rwandezen bier uit drinken? Van buiten prachtig glanzend, maar van binnen rot, omdat die nooit wordt schoongemaakt. Dat is Rwanda. Van binnen rotten we weg omdat er niets gedaan wordt aan heel belangrijke zaken.'

Ik was in Leiden op de boekpublicatie van Olivier Nyiubugara. Hij schreef over herinneringen en over vergeten. Voor zijn boek Novels of genocide vergeleek hij een aantal romans over de Rwandese genocide met elkaar, de helft geschreven door Tutsi’s, de andere helft door Hutu’s. 

Zijn hypothese: er moeten flinke verschillen zijn in het behandelen van de waarheid, afhankelijk van de achtergrond van de schrijver. Zo zullen Tutsi-schrijvers geneigd zijn de officiële bevrijdingsversie van de genocide te geven, terwijl de Hutu’s zich meer neutraal en terughoudend zouden opstellen om over de genocide zo ‘veilig mogelijk’ te vertellen.

Rwanda boycot Afrikaanse hof

Dinsdag 21 maart 2017

Rwanda boycot het Afrikaanse Hof voor de Rechten van de Mens

Morgen begint de zaak van oppositieleider Victoire Ingabire voor het Afrikaanse Hof voor de Rechten van de Mens. Rwanda zal er niet bij zijn. Het land erkent de rechtmatigheid van het Hof niet. Door weg te blijven probeert Rwanda een mogelijke veroordeling in diskrediet te brengen. Rwanda vreest gezichtsverlies. 

Victoire Ingabire stapte na haar hoger beroep waarin zij tot 15 jaar gevangenis werd gveroordeeld, naar het Afrikaanse Hof. Zij beschuldigt Rwanda van schending van haar mensenrechten en politieke rechten. De zaak gaat morgen gewoon door, alleen zal Rwanda niet aanwezig zijn. 

Partijgenoten van Ingabire vinden het een laffe daad. ‘In plaats van met argumenten te komen, boycot Rwanda nu dit proces’ aldus een persbericht van UDF-Inkingi. Zij vragen sponsors van Rwanda hun budgetten op te schorten, nu Rwanda weigert mee te werken.

Volgens ingewijden is de boycot niets meer dan een wanhoopsdaad. Kagame verliest veel internationale en nationale steun.Daarom is president Paul Kagame bezig aan een rondje ‘zieltjes winnen’ in aanloop van de verkiezingen aanstaande augustus. Zo was hij gisteren te gast bij de paus. Ook was hij begin maart op bezoek bij de Malinese minister van Buitenlandse Zaken. Hij wil dat de gevangenen die in een Malinese cel zitten en die berecht werden door het Rwanda tribunaal, worden overgebracht naar Rwanda, om daar hun tijd uit te zitten.  

Vriendin Victoire Ingabire verdwijnt

Vrijdag 2 september 2016

Rwanda: meer doden en meer arrestaties

Eind 2014 was ik in Kigali. Ik probeerde een afspraak te maken met een getuige in de zaak van Jean Claude Iyamuremye. Na enig speuren vond ik de getuige en werd hartelijk ontvangen. We maakten een afspraak; hij zou een paar dagen later naar mijn hotel komen om een verklaring af te geven. Hij heeft zich niet meer laten zien. Waarschijnlijk vond hij het risico toch te groot. Gisteren kreeg ik bericht dat deze meneer is gestorven onder verdachte omstandigheden. U hoort nog wat die omstandigheden waren.

Gisteren schreef ik over de dood van Illuminee Iragena en de ontvoering/arrestatie eind maart van penningmeester Leonie Gasengayire van de partij van Ingabire, UDF-Inkingi. Ik noem het een ontvoering/arrestatie omdat van de autoriteiten geen enkele verklaring is gekomen over haar verdwijning. Meer dan een week wist niemand waar ze was. De penningmeester werd vorige week weer gearresteerd. Ze wordt ervan beschuldigd haar dorp te hebben aangemoedigd om te rebelleren: haar dorp weigerde onteigening van grond. 

African Rights gefileerd door Luc Reydams

Vrijdag 19 augustus 2016

‘Mensenrechtenorganisatie’ African Rights’ definitief ontmaskerd

Geen organisatie publiceerde zoveel rapporten met namen van mensen die werden beschuldigd van genocide als African Rights onder leiding van Rakiya Omaar. Hun beschuldigingen klonken en klinken luid door in de rechtszalen van het Rwanda Tribunaal in Tanzania waar het eerste rapport Death, Despair and Defiance ‘De Bijbel’ werd genoemd in de beginjaren van het tribunaal door de aanklagers. Maar ook In Nederlandse, Engelse, Canadese, Noorse en Zweedse rechtbanken hadden de rapporten een rol. Onze eigen Nederlandse immigratiedienst gebruikte hun rapporten om Rwandezen in Nederland van genocide te beschuldigen.

Hoewel al eerder een Nederlandse rechtbank had bepaald dat African Rights ongeloofwaardig was, hoewel er verschillende schriftelijke verklaringen lagen van mensen die getuigden dat African Rights in hun onderzoek na de genocide werd begeleid door mensen van toen nog RPF-bevelhebber Paul Kagame, hoewel Amnesty al een zeer kritisch rapport aan hen wijdde, gebruikten immigratiediensten en openbare aanklagers nog steeds de rapporten van African Rights om mensen van genocide te beschuldigen.

Tam Rwandadebat door wegblijvers

Donderdag 30 juni 2016

Rwanda-debat getekend door wegblijvers

Organisator The Hague Peace Projects ontving talloze mails en dreigtweets. Humanity House, waar het debat plaatsvond werd ook bedolven onder klachten. Er werd zelfs contact gemaakt met de oprichter van Humanity House, het Rode Kruis: wisten ze wel dat er een verderfelijk pro-genocide debat onder het dak van hun protégé gevoerd ging worden? 

De verwachtingen waren dan ook redelijk gespannen, gisteravond. Zou het allemaal wel ordelijk verlopen? Maar eigenlijk ging het zoals voorstanders van het regime dat vaker doen: veel commentaar en hard roepen van te voren via mails en sociale media, maar niet het lef hebben om ‘in real life’ het debat te voeren. Het debat willen ontregelen, zonder risico. Erg laf.

Het werd dus een wat eenzijdige discussie, waarbij vooral familie en sympathisanten aanschoven van de van genocide beschuldigde Rwandezen. Aanwezig in de zaal waren ook het Openbaar Ministerie en de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND). Opmerkelijk, want de IND had al in een vroeg stadium aangegeven niet te willen spreken tijdens het debat. Een reden werd toen niet gegeven. Aanwezig was ook Martin Witteveen, schrijver van een aantal rapporten waarin de eerlijke rechtsgang in Rwanda aan de orde komt. Witteveen was als adviseur een jaar in Rwanda en had een uniek inkijkje in de dagelijkse gang van zaken rondom het opsporen en berechten van mogelijke genocidairs.

Persvrijheid in Rwanda: trauma van 1994

Maandag 9 mei 2016

Tijdens het lezen van Bad News van de Amerikaanse journalist Anjan Sundaram voelde ik me weer helemaal in het Rwanda van 2010 tijdens de presidentsverkiezingen. Een collega bleek geen collega, maar lid van de inlichtingendienst; mannelijke collega’s vertelden over een schone mevrouw die zich aanbood in ruil voor informatie; kijken over je schouder werd een gewoonte. Als we in de persbus zaten, voelde ik de onderhuidse tochtstromen: wie is te vertrouwen en wie niet? En dat gold voor alle kampen. Nadat ik een aantal keren bij Ingabire thuis was geweest wist ik het zeker: ik werd gevolgd en mijn hotelkamer was minstens één keer doorzocht.

Het jaar van de verkiezingen was voor journalisten een gruweljaar (Zie oktober 2010 en juli 2010): kritische media werden geschorst, kritische journalisten moesten vluchten en een journalist werd zelfs vermoord.

Twee jaar geleden was ik in Kigali tijdens de Dag van de Persvrijheid. Een keurig geregisseerde dag met speciale persvrijheid T-shirts, waarbij zelfs een enkele kritische vraag gesteld mocht worden aan de controleurs van de media. Fred Muvunyi was toen nog hoofd van de Rwanda Media Commission, een soort zelfregulerend orgaan. Anderhalf jaar later ontmoette ik hem in Amsterdam. Hoewel groot fan van Paul Kagame, moest hij vluchten omdat hij vond dat de BBC weer gewoon moest kunnen uitzenden. Zie 24 augustus 2015.

Ingabire overgeplaatst

Maandag 4 april 2016

Ingabire houdt zich sterk

Het gaat naar verhouding goed met Victoire Ingabire nadat zij is overgeplaatst naar het algemene gedeelte van de vrouwengevangenis, aldus Boniface Twagirimana, de vice voorzitter van haar partij in Rwanda. Ingabire is sterk en krijgt nog steeds elke dag eten van buiten de gevangenis, al vreest Boniface dat dit elk moment kan zijn afgelopen.

Veel mensen, waaronder haar Nederlandse advocaat,  proberen op veel deuren te bonzen: Amnesty International, Human Rights Watch, de Nederlandse ambassade in Kigali, Tweede Kamerleden, het Europees Parlement. De roep om Ingabire vrij te laten wordt steeds sterker. 

Volgens Rwandakenner Filip Reijntjens heeft haar overplaatsing alles te maken met het beroep dat Ingabire instelde bij het Afrikaanse Hof wat betreft haar veroordeling van vijftien jaar. Een paar dagen voor de eerste zitting zou plaatsvinden, begin maart, trok Rwanda plotseling het kleed onder de zaak vandaan, door niet langer mee te willen doen. Rwanda is doodsbenauwd dat het niet wegkomt met de hele en halve onwaarheden die tijdens het ‘proces’ van Ingabire als bewijs werden gepresenteerd. Voor het oog van de hele internationale wereld met de billen bloot, is niet iets waar Kagame op zit te wachten, een jaar voor de presidentsverkiezingen. 

Ingabire zonder eten na arrestatie boekhouder

Dinsdag 29 maart 2016

Ingabire zonder eten en drinken na ontvoering assistent-boekhouder

Via een -laffe anonieme- file op Google drive samen met de andere prijswinnaars tot ‘vijand van Rwanda’ verklaard.’ Ik moet er hartelijk om lachen. In het document worden zaken zodanig verdraaid dat een argeloze lezer die Rwanda niet kent, direct zal uitroepen: ‘Oh, wat een gemene mensen. En dat tegen een volk dat al zo heeft geleden.’ Want iedereen weet wel dat er heel veel mensen gruwelijk zijn vermoord ergens in de jaren negentig, al weet niet iedereen waar de Hutu’s en waar de Tutsi’s te plaatsen. Nederland zit vol met mensen die denken dat ‘ehhh de Hutsi’s toch slachtoffer waren?’ 

De herrie om de prijs die genoemd is naar Victoire Ingabire, geeft wel aan dat het regime in ieder geval deze belangrijk genoeg vindt om er herrie over te maken. Het zal te maken hebben met het magische jaar 2017 wanneer er weer presidentsverkiezingen zijn. Net als vorige keer in 2010, neemt in de aanloop, de repressie toe. Zeker ook naar Victoire Ingabire die meer en meer het internationale symbool van de Rwandese oppositie wordt. Het regime doet er alles aan om haar geest te breken.

Ingabire en het Afrikaanse Hof

Maandag 7 maart 2016

Rwanda is niet verschenen op de hoorzitting van Victoire Ingabire afgelopen vrijdag 4 maart. Geheel plotseling, slechts enkele dagen voor de hoorzitting van het Afrikaanse Hof voor de Rechten van de Mens in Arusha, liet Rwanda weten zich niet gehouden te voelen aan artikel 4, lid zes van het Afrikaanse mensenrechten charter. Dat wil zeggen dat Rwanda niet ingaat op zaken van individuen en hulporganisaties die hun zaak voorleggen aan het Afrikaanse Hof.

Met andere woorden: Rwanda heeft geen zin zich te verantwoorden voor de ogen van alle Afrikanen en andere buitenlanden. Rwanda heeft geen zin zich ook maar ergens te verantwoorden. Zo erkent Rwanda ook het Internationale Strafhof in Den Haag niet. Eerlijk is eerlijk, Rwanda is wat betreft het ICC niet het enige Afrikaanse land. Het ICC wordt de laatste jaren meer en meer gezien als een Westers strafhof tegen Afrika.

Ik las in een artikel van de Amerikaanse journaliste Ann Garrison een interessante quote van Aimable Mugara. Hij is schrijver, activist, lid van FDU-Inkingi en gevlucht naar Canada. Hij zegt dat Ingabire door Paul Kagame als zijn grootste bedreiging gezien wordt. Als militair weet Kagame uitstekend om te gaan met militaire opposanten, maar heeft hij geen enkele notie hoe hij een kleine, ongewapende dame die vraagt om democratie, moet behandelen, zo zegt Mugara.

Lin promoot boek Victoire in Catalonie

Zaterdag 6 februari 2016

Reis van Lin Muyizere naar Catalonië

Op 22 en 23 januari reisde Lin Muyizere, de echtgenoot van Victoire Ingabire naar Catalonie. In zijn verslag van deze reis schrijft hij onder meer over de repressie van de Rwandezen in hun eigen land. 

"In Rwanda hebben elke ‘tien huishoudens’ twee permanente controleurs. Elk gezin moet beschikken over een schrift waarin de controles worden aangetekend. U kunt zich voorstellen tot welke repressie dit leidt.

Iedereen is verplicht om kritiekloos de lijn van staatspartij FPR te volgen. Wie dat niet doet krijgt te maken met dreigementen, verdwijningen, psychische of lichamelijke marteling, gevangenschap of een aanslag. De FPR is schuldig aan veel misdaden."

Muyizere was in Catalonie om het boek van zijn vrouw te presenten en haar zaak te bepleiten bij organisaties en de gemeenten Figueres en Manresa. Hij werd begeleid door Jordi Palou-Loverdos. Palou maakt zich al jaren sterk voor de negen missionarissen die in Rwanda werden vermoord door het leger van president Kagame. Malou is daarnaast zeer actief voor Victoire Ingabire. Lees hier het hele verslag van Lin Muyizere.

Sollen met bezoekers Victoire

Maandag 1 februari 2016

Wandelende tijdbom?

Beetje lopen sollen met het aantal bezoekers voor Victoire Ingabire, lijkt een populair tijdverdrijf van de gevangenisdirectie van Prison 1930 in Kigali. Zij het dat in zaken als deze in Rwanda meestal weinig humor te bespeuren is. 

Afgelopen vrijdag, 29 januari was het weer zover. De afgesproken vijf bezoekers mochten plots niet meer naar binnen. Ingabire mocht -zonder voorafgaand bericht- nog maar één bezoeker ontvangen, volgens een persbulletin van de UDF. Echtgenoot Lin Muyizere bevestigt het bericht. Hij is bang dat weigering van het bezoek, het voorportaal is van eenzame opsluiting.

Het is niet de eerste keer date aantal bezoekers wordt veranderd. In het begin mocht een ongelimiteerd aantal mensen op vrijdag, de bezoekdag, naar Ingabire. Dat werd in de loop van de tijd teruggebracht naar vijf, en nu dus naar nog maar één bezoeker. Dat Ingabire geïsoleerd raakt is niet ondenkbaar: ze heeft een aparte cel, buiten de reguliere gevangenis en komt daardoor nauwelijks met medegevangenen in aanraking, zag ik met eigen ogen toen ik bij haar op bezoek mocht. Dat bezoek was met vele voorwaarden omgeven: er mocht uitsluitend engels worden gesproken, ik mocht haar niet interviewen, geen foto’s maken. Twee bewakers zaten op nog geen meter afstand mee te luisteren.

Als Rwanda wil, komt er oorlog in Burundi

Maandag 21 december 2015

Als Rwanda wil, komt er een burgeroorlog in Burundi

Blatter en Platini moeten acht jaar langs de zijlijn staan, het Nederlanse handbalteam is teleurstellend -oh nee verrassend- tweede geworden tijdens de wereldkampioenschappen en in Nederland wordt een huis van Somaliers bekogeld met zwaar vuurwerk.

Hier in Frankrijk probeer ik te begrijpen wat er nu precies in Burundi gebeurt. Soms krijg ik wanhopige whatsappjes van kennissen die nog in Bujumbura zitten, of juist zijn gevlucht. 'Het gaat niet goed met ons land.' 

Dat vinden ook de VN en de Afrikaanse Unie. De eerste wil een groep experts sturen omdat het land op de grens staat van een burgeroorlog, aldus de verantwoordelijke Hoge Commissaris en de AU wil 5000 man sturen om de vrede te bewaken. In ieder geval voor zes maanden. 

Bujumbura heeft weinig zin in die 5000 man op hun bodem. Dikke kans dat ze de verlengde arm zullen zijn van buurland Rwanda, dat veel liever een andere regering ziet dan het huidige regime van Nkurunziza. 

Boniface gearresteerd

Dinsdag 8 december

Afgelopen maandag kreeg ik een verontrustend telefoontje: Boniface Twagirimana is gearresteerd. Boniface is de eerste secretaris van de FDU, de partij van Ingabire, en verantwoordelijk voor haar dagelijkse maaltijden. 

Zoals gebruikelijk probeert een mens dan bevestiging te krijgen en meer informatie. Dat viel dit keer niet mee; meestal is het Boniface die de informatie geeft als er weer eens iemand van de partij is gearresteerd. Uiteindelijk kwam er aan het einde van de dag weer een telefoontje: Boniface is vrij!

Wat is er gebeurd? Volgens Boniface was hij gisterochtend op straat om een fles water te kopen, toen hij werd aangehouden door vier met pistolen bewapende mensen in burger. Ze stapten uit een gewone personenauto. Boniface: 'Ze wilden me ontvoeren, daarvan ben ik zeker.' Boniface werd gered door omstanders die een cordon om hem vormden. Wat of er met hem aan de hand was vroegen ze de vier mannen in burger. Die vertelden dat Boniface een dief was. Dan moet hij naar het politiebureau, vonden de omstanders en in optocht werd hij begeleid naar het dichtstbijzijnde bureau. De vier mannen in burger hadden er duidelijk geen zin in.

De lange arm van Kagame in Nederland: Rwanda-dag

Rwanda-dag, oktober 2015

Aanstaande zaterdag 3 oktober is het dan zover: president Paul Kagame bezoekt ons land voor Rwanday day en op maandag 5 en dinsdag 6 oktober is hij hier voor een officieel werkbezoek dat in het teken staat van de landbouw. Volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken is er ook een bedrijvendiner waar de president met minister Ploumen een vorkje mee zal prikken.

Met die Rwanda-day is iets merkwaardigs aan de hand. Zo was deze volgens een poster eerst gepland op zondag. Ik schreef me daarvoor in, maar dat bleek iets te zijn uitsluitend voor een Engelse delegatie, al sta ik officieel nog steeds ingeschreven. 

Toen kwam er een mail met een soort persbericht en voor het contact wat emailadressen. Ik mailde naar een van die adressen en dat bleek de journalist te zijn die het bericht had gemaakt. Heel aardig stuurde hij mijn mail door naar de Rwandese ambassadeur in Den Haag. Nooit meer iets van gehoord. 

Vervolgens kwam er een bericht op de site van de ambassade met de Agaciro facebook pagina en daarop stond een link waar je je kon aanmelden. Dat heb ik dus gedaan.

Afrikadag, oktober 2015

Afrikadag: Grote Merengebied drie presidenten die lekker (willen) blijven zitten

Afgelopen zaterdag was het Afrikadag in het Tropeninstituut in Amsterdam. Zoals gebruikelijk waren er veel mensen en vooral de gemeenschappelijke ruimten waren eigenlijk te klein. De temperaturen liepen er hoog op.

Ons eigen ministerie van Buitenlandse Zaken had een discussie georganiseerd over het Grote Merengebied en de drie presidenten die veel van het pluche houden. Wat kun je als Nederland en Europa doen om geweld in dit gebied te voorkomen? Niet zo heel veel was uiteindelijk de conclusie. Nederland is te klein en Europa heeft op dit moment de handen vol aan de vluchtelingenstroom. 

Burundi, Rwanda en Congo staan daarom niet echt hoog op de agenda, ook al neemt het geweld in Burundi met de dag toe; staat Congo op de drempel van een hoogst onzeker jaar met verkiezingen die wel of niet doorgaan, en wordt in Rwanda tot grote boosheid van de oppositie in het buitenland, de grondwet gladjes gewijzigd voor een derde mandaat voor president Kagame. 

Hoe komen de straten van Kigali zo schoon?

Maandag 28 september

Hoe komen de straten van Kigali zo schoon?

Het zijn niet alleen de schoonmakers en tuinlieden die dagelijks de straten Kigali blinkend netjes houden. Ook de politie zorgt ervoor dat de straten er onberispelijk bijliggen. De daklozen, sekswerkers en straatverkopers die van de straten een rommeltje maken, worden namelijk opgeborgen in een zogeheten heropvoedings-noodopvang. Opgeruimd staat netjes.

Dit staat te lezen in een rapport van Human Rights Watch: ‘Why not call this place a prison’.

Kwa Kabuga heet de plek waar zo’n achthonderd mensen gevangen zitten zonder dat ze ook maar van iets zijn beschuldigd, zonder dat ze voor de rechter moeten verschijnen. Ze zijn dus volledig overgeleverd aan de willekeur van degenen die ze gevangen houden. Dit is tegen de Rwandese wetten. Volgens de minister van Justitie gaat het hier echter niet om een gevangenis, maar om een noodopvang. Vanuit dit transitiecentrum worden de mensen overgeplaatst naar heropvoedingsinstituten, aldus de minister.

Kagame stevent af op derde termijn en meer….

Kagame stevent af op derde termijn en meer ….

Maandag 21 september 2015

Blijven zitten en gezakt

Zou het toch niet beter zijn als de Rwandese president nog een termijn zou blijven zitten? Hij heeft toch veel goeds in het land gebracht en de meeste Afrikaanse democratieen zijn nou ook niet echt van een hoog niveau. De laatste zin is een vrije vertaling van een mail van een lieve kennis die al jarenlang in Afrika woont en werkt. Ze weet dus waarover ze het heeft.

Hoewel ik heel veel argumenten kan geven waarom president Kagame niet voor een derde termijn op zou moeten  -al was het alleen maar dat ik dan waarschijnlijk weer vrolijk en vrij het land in en uit kan reizen- moest ik toch weer even heel erg met mijn handen in het haar zitten. Want die lieve kennis verwoordt wat veel mensen denken.

‘Zit toch niet zo te zeuren; het land is niet in oorlog, het gaat economisch niet slecht, de mensen slachten elkaar niet af en je weet maar nooit wat er gebeurt als er een wisseling van de macht plaatsvindt.’ Kiezen uit twee kwaden, waarvan het ene kwaad, zo kwaad nog niet lijkt, als je kijkt naar de schoongeboende boulevards in Kigali. Als ik weer in Afrika ben, zal ik met de lieve kennis een Primus pakken op een klein terras met uitzicht op een rode zandweg, waar kindertjes in blauwwit uniform van de katholieke school voorbij huppelen, hun roze rugzakjes broos tegen hun lijfjes en vertellen over de genadeloze ijzeren greep van de Rwandese president.