Victoire een jaar in Rwanda

De mis in de Victorkerk stond in het teken van vrede en verzoening.

Buurthuis in Zevenhuizen zat bomvol. 

Familieadvocaat Jan Hofdijk vertelde een allegorie over Tunesie en Rwanda

Gisteren kwamen Vrienden van Victoire bij elkaar om terug te kijken op één jaar activiteiten in Rwanda. Het werd een bijeenkomst die vanzelfsprekend overschaduwd werd door de gevangenschap van Victoire. 

Zo'n 150 Nederlanders en Rwandezen uit Nederland, Belgie en Duitsland bezochten eerst een mis in de Victorkerk in Waddinxveen. Daarna werd in Zevenhuizen door verschillende sprekers teruggekeken op de activiteiten van Victoire en de FDU in Rwanda. Onder andere de familieadvocaat Jan Hofdijk, en de voorzitter van de vrienden van Victoire kwamen aan het woord. Ook ik had een bijdrage.

Het werd een bijeenkomst met een lach en een traan. Blijdschap dat Victoire het hoofd koel houdt en sterk blijft, ook na drie maanden in de gevangenis. Verdriet dat ze in de gevangenis zit. Boosheid ook, omdat ze vanwege haar poltieke ideeen in de cel zit, niet omdat ze betalingen zou hebben verricht aan bijvoorbeeld de Hutu-rebellen van de FDLR in Oost-Congo, of bezig zou zijn met het oprichten van een militaire tak van haar oppositiepartij UDF-Inkingi. 

Echtgenoot Lin had die ochtend nog gesproken met Alice Muhirwa, haar steun en toeverlaat in Rwanda. Alice brengt haar elke dag eten. Volgens Alice maakt Victoire het goed, zowel geestelijk als fysiek.

Natuurlijk was er ook een buffet. Daar kreeg ik wel een beetje heimwee van. Kigali rook opeens heel dichtbij.