Eedaflegging
Eed is afgelegd en de troepen marcheren af
"collega's'?
Er waren een hoop 'collega's' met perskaart, die uitsluitend strak voor zich uitkeken. Wie zouden dat toch zijn?
Kagame komt
Spontane toeschouwers...!
Spontane toeschouwers worden spontaan naar huis gereden
De inauguratie op 6 september van Kagame kenmerkte zich door een paar opvallende 'missers'. Zo had geen enkele vertegenwoordiger van de westerse landen de moeite genomen naar Kigali af te reizen. Het gebrek aan echte oppositie, de toenemende repressie, het gesjoemel met de uitslag en als klap op de vuurlpijl het vernietigende VN-rapport, deed geen enkele hooggeplaatste westerse vertegenwoordiger verlangen naar een warme handdruk met de herkozen president Kagame.
Wel deed goede vriend van Paul Kagame en lid van zijn adviesraad, dominee Rick Warren zijn uiterste best te doen alsof hij de plaatsvervanger van god en Obama was en sprak namens alle gelovigen en het gehele Amerikaanse volk. Een opportunist deze dominee, die met zijn rode Rwandees- diplomatieke paspoort zwaaide en riep dat hij 'Thuis' was. Ja, dank je de koekoek. Dominee Warren is overal thuis waar zieltjes en dollars te verdienen vallen.
Een andere misser was de ontbrekende Engelse vertaling van een zin die Kagame wel in zijn Kinyarwanda-rede voor het volk uitsprak: 'We hebben gewapende conflicten gewonnen, we zullen zelfs hen overwinnen die zonder wapens zijn.' Dreigende oorlogstaal aan alle ongewapende mensenrechtenactivisten, oppositie, journalisten van de buitenlandse media en anderen die menen kritiek te moeten uitoefenen op Rwanda en Paul Kagame in het bijzonder. Rwanda heeft schijt aan hen, zo luidt mijn vrije vertaling vanuit het houterige Engels van de president.
Missers waren ook de presidenten van Zuid-Afrika, Tanzania en Uganda. Ook zij vonden het dit keer niet op hun weg liggen om Kagame in levende lijve te feliciteren met zijn nieuwe 7-jarige termijn.
Er was nog een misser van de president: Hij haalde uit naar zijn critici en naar de VN vanwege het rapport, maar vergat voor het gemak, dat hij een ander rapport van dezelfde VN gebruikt om zijn grootste oppositiepartij, de UDF, de mond te snoeren.
Niet gemist werden de vele soldaten. De hele ceremonie had een duidelijk militair karakter, daar konden enkele muzikale intermezzo's van het Nationaal Ballet niets aan veranderen. De militair in Kagame blijft levensgroot aanwezig, ook al draagt hij een anthracietkleurig burgerpak.
Natuurlijk was alles strak georganiseerd. Spontane toeschouwers die spontaan met vlaggetjes zwaaiden op de tribunes en spontane toeschouwers die spontaan de naam van hun president vormen met hun T-shirts. Aan 'spontaniteit' geen gebrek dus.
Ook al journalisten geen gebrek, al was er niemand van de westerse media. Voor hen wordt traditiegetrouw een groot podium gebouwd voor het spreekgestoelte van Kagame, zodat zij de mooiste plaatjes kunnen schieten, zonder zich in malle bochten te hoeven wringen. Dat ging dit keer goed mis. Op het moment dat Kagame aankwam, schoten alle journalisten naar voren en klapte het podium in elkaar.
Ik sta vandaag niet graag in de schoenen van de podiumbouwer.