Weblog Tunesie

Radhia nasraoui, nadat ze hoorde dat haar echtgenoot is gearresteerd

Photo: Fethi Belaid / AFP / Getty Images | Source: New York Times

Eigenlijk zit Tunesie helemaal niet in mijn 'pakket'. Het behoort meer bij de Arabische wereld dan Afrika en het heeft ook niet veel met het Grote Merengebied te maken. Toch ben ik begonnen erover te schrijven. Omdat toen in december 2010 rellen uitbraken, niemand in Nederland geinteresseerd was in nieuws uit het land dat al decennialang onderdrukt wordt door dictators. Eerst door president Bourguiba, nu al sinds 1987 door president Zine el Abidine Ben Ali en zijn 'familie'. 

Doorslaggevend is ook dat ik via de telefoon al een paar jaar contact heb met Radhia Nasraoui, een advocate en mensenrechtenactiviste. Zij is getrouwd met Hamma Hammami, woordvoerder van de verboden communistische arbeiderspartij. Hammami heeft sinds 1972 meer in de cel gezeten of zat ondergedoken, dan dat hij bij Radhia en zijn kinderen kon zijn. Hammami is een keer dusdanig gemarteld, dat hij blijvend invalide is. 


Zie hieronder de blogbijdragen



Tunesie: foto's provocateurs

DSC00173

De demonstratie zaterdag 29 januari is afgelopen. Voor mijn hotel naat het ministerie van Binnenlandse Zaken staan drie witte bussen. Ze stromen vol (jonge)mannen, die zojuist nog 'Degage' en 'Terug naar de keuken' riepen, en een aantal vrouwen hun gebalde vuist onder de neus duwden. De bussen staan er de volgende dag weer, maar dan in een zijstraat. Op het moment dat ik deze foto's nam, kwamen er direct drie agenten op me af en vijf mannen in burger. Ik mocht geen foto's maken, zo werd me duidelijk gemaakt. 

DSC00177



Het kan verkeren


Vrijdag 9 maart

Het kan verkeren, zei onze Bredero zo'n vier eeuwen geleden. Gisterochtend sprak ik mijn teleurstelling uit dat niet een blogger maar een journalist uit Tunesie speechte bij de prijsuitreiking van het Vrije Woord. Gistermiddag zat ik dus naast de beste man, Lotfi Hajji, tijdens een lunch, door de provincie Zeeland aangeboden aan sponsors en bestuur van Nieuwspoort. 

Ik was blij dat hij geen idee had van mijn bedenkingen, zodat ik in alle onschuld hem het hemd van het lijf kon vragen. Hij is een van de mensen die aan de wieg stond van de  vakbond voor journalisten in 2004 opgericht. Hij werd de eerste voorzitter en kreeg tot aan de val van President Ben Ali vorig jaar regelmatig te maken met dreigementen. Hij is ook een aantal keren gearresteerd. Vorig jaar, toen de protesten in Tunesie steeds luider klonken, stuurde hij filmpjes gemaakt met mobieltjes naar Al Jazeera. Nu is hij dus hoofdredacteur van de Tunesische tak van Al Jazeera. 

Hoe of het nu zat met Qatar (zie blog van gisteren), kon hij wel alles doen wat hij wilde? Hadjji glimlachte vriendelijk. Zeker, er was geen censuur vooraf, zo zei hij. En ze konden items maken die niet helemaal in lijn waren met de politiek van Qatar. Qatar is intelligent, zo zei hij met een nog bredere glimlach. Waarmee hij dus indirect vertelde dat hij achteraf op de vingers werd getikt wanneer een item niet naar de zin van de Emir was. 

Tunis: foto's demonstraties 28, 29, 30 april 2011

DSC00399

In het weekend waart de revolutie in Egypte losbarstte, was ik in Tunis om te praten met bloggers, twitteraars en cybermilitanten. Daar gaat de revolutie nog gewoon door. Sterker: een tweede revolutie wordt gewenst.

DSC00400


DSC00405DSC00404


DSC00417DSC00420


DSC00167DSC00166


DSC00164DSC00162

Onzekerheid en spanning groeien, 13 januari

13 januari, 8.00 uur

President Ben Ali is druk doende de angel uit de protesten van de afgelopen drie weken te halen. Hij heeft zijn minister van Binnenlandse Zaken ontslagen. Minister Kacem was officieel verantwoordelijk voor het harde optreden van de politie. Ook beloofde Ben Ali dat alle mensen vrijkomen die zijn gearresteerd sinds de onlusten. Hij belooft ook dat er een speciale commissie komt die de corruptie onder ambtenaren en regeringsfunctionarissen moet onderzoeken. Hij beloofde al eerder 350.000 banen te scheppen voor het einde van dit jaar. Of het genoeg is, is maar zeer de vraag. Eind vorige maand ontsloeg Ben Ali al een minister en beloofde hij economische hervormingen. De mensen in Tunesie zijn niet langer bang voor de dictator die sinds 1987 aan het bewind is. Ze hebben schoon genoeg van het corrupte regime dat ongegeneerd graait en hen met lege handen laat staan. 

Advocaten staken en worden gearresteerd, 31 december

Vrijdag 31 december

Sinds vanochtend zijn advocaten in staking op alle gerechtshoven in Tunesie. Gerechtshoven in het hele land zijn sinds vanochtend daarom omsingeld door de politie, aldus Sihem Bensedrine, journaliste en mensenrechtenactivist vanuit haar ballingland Spanje. Zij staat in nauw contact met de advocaten in Tunesie. 

Een aantal advocaten is vanochtend geslagen en met de dood bedreigd, toen zij gerechtshoven wilden binnengaan om samen met hun collega's te staken. Zo werd in Tunis Raouf Ayadi wederom in elkaar geslagen door de politie. Ayadi werd dinsdag al met geweld gearresteerd en 24 uur vastgehouden. De politie vertelde hem vanochtend dat zij instructies hadden om hem te vermoorden. Dat hij zich dus maar beter rustig kon houden. Een dergelijke bedreiging kreeg ook een andere prominente advocaat/mensenrechtenactivist. Ook hij werd in elkaar geslagen en met geweld in een auto gesleurd en 5 kilometer buiten de stad weer losgelaten. In Tunis is de vrouw van de bekende mensenrechtenactivist Abboe Mohamed gisteren bewusteloos geslagen bij het Paleis van Justitie. Omstanders die hulp wilden bieden, werd dit verhinderd door de politie. Mevrouw Abu is nog steeds niet bij kennis. En nog steeds mag zij van de politie niet naar een ziekenhuis, aldus Bensedrine, die ook woordvoerder is van de CNLT (Conseil National pour les Libertes en Tunesie). 

Chaos duurt voort, 30 december

Donderdag 30 december

In Tunesie duurt de chaos voort. De president ontkwam er niet aan om iets over de situatie in zijn land te zeggen, na de voortdurende berichtgeving in buitenlandse en social media. Hij gaf toe in een tv-boodschap dat de werkloosheid hoog was, beloofde een banenplan ter waarde van 3,3 miljard euro en gaf de schuld van de onlusten aan een kleine extremistische minderheid. Hij sprak dreigende en duidelijke taal: opstootjes worden niet getolereerd.  Hij ontsloeg ook de minister van Communicatie Oussame Rhomdani. Die heeft de blijde boodschap niet goed verkondigd en toegestaan dat buitenlandse media 'de waarheid' verdraaien. De minister van Communicatie kreeg ook flinke kritiek van de enig toegestane oppositiepartij in Tunesie, de PDP. Hij en zijn collega van Binnenlandse Zaken zijn volgens de PDP (Parti Democratique Progressiste) er voor verantwoordelijk dat een legaal protest uitmondde in een golf aan geweld. Overigens zijn de twee advocaten die dinsdag werden gearresteerd, gisteren vrijgelaten. Hoeveel mensen er nog worden vastgehouden is niet bekend. Organisaties als Amnesty International volgen de ontwikkelingen op de voet. Volgens tunesie-kenner Anita Witlox van Amnesty international lijkt de situatie op die van 2007: "Ook toen waren er massale demonstraties die met excessief politioneel geweld de kop in werden gedrukt. Ik vind dat de Europese Unie de ontwikkelingen in Tunesie stevig moeten veroordelen, maar de EU houdt zich opvallend stil de laatste tijd."

Dictator dumpen in 140 tekens, pag 2, Groene Amsterdammer, 3 feb 2011

Dictator dumpen in 140 tekens, pag 2, Groene Amsterdammer, 3 feb 2011

ga hier naar pagina 1

Dictator dumpen in 140 tekens, pag. 1, Groene Amsterdammer, 3 febr. 2011

Dictator dumpen in 140 tekens, pag. 1, Groene Amsterdammer, 3 febr. 2011

Lees hier verder, pagina 2

Twee weken na het begin van de rellen


woensdag 29 december 2010

In Tunesie wordt de toestand steeds chaotischer, zo vertelde advocaat en mensenrechtenactivist Radhia  Nasraoui gisterenavond door de telefoon. Ze bevond zich in het Paleis van Justitie in hoofdstad Tunis, waar ze met een aantal andere advocaten protesteerde tegen de arrestatie van twee collega's eerder die dag. Tunis was op dat moment pikkedonker: de electriciteit was afgesloten. Tunesie is sinds 17 december het toneel van manifestaties tegen de werkloosheid. Toen stak een jongeman (26) zichzelf in brand in het stadje Sidi Bouzid, nadat de politie zijn groenten- en fruitstalletje in beslag had genomen vanwege het ontbreken van papieren. Mohamed Bouazizi was afgestudeerd, maar kon geen werk vinden. Hij was verantwoordelijk voor het inkomen van zijn hele familie. De jongeman ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis. Woensdag 22 december volgde Houssine Ben Falleh Falhi zijn voorbeeld door zich te electrocuteren. Zijn zelfmoordpoging slaagde. Vlak voor zijn dood, schreeuwde Falhi zijn wanhoop uit over zijn werkloosheid, aldus ooggetuigen.

Dodenlijst Tunesie

Tunisie : La communauté internationale doit mettre fin au massacre des civils

Le CNLT a appris avec consternation que des Brigades de l’ordre public (BOP) appuyées par des unités spéciales rattachées à la présidence ont tiré à balles réelles sur des manifestants dans la nuit de samedi 8 janvier à dimanche, faisant des dizaines de blessés et une trentaine de morts dans plusieurs villes du centre ouest du pays et notamment à Thala, Reguab, Meknassi et Kasserine ville.

Ils ont opéré des ratissages dans plusieurs quartiers, violant des domiciles et arrêtant massivement des jeunes qu’ils ont emmenés à l’extérieur du centre ville et assassinés froidement, selon des témoignages recueillis auprès des familles des victimes.

Certains d’entre eux ont été retrouvés criblés de balles dans un Oued ou à proximité du cimetière à Thala, d’autres ont succombé à leurs blessures dans les hôpitaux régionaux.

Le lendemain, les BOP ont interdit aux cortèges funèbres de rejoindre le cimetière, autorisant uniquement des regroupements de 3 personnes pour transporter les cercueils et dans certains cas, obligeant la population à abandonner les cercueils dans la rue par des tirs de sommation, comme ce fut le cas à Thala et à Kasserine où le couvre feu a été imposé et l’armée déployée autour des bâtiments publics.

Hamma Hammami gearrresteerd

Donderdag 13 januari

Gisteren is Hamma Hammami (1952) gearresteerd. Voor de leider van de verboden communistische arbeiderspartij en voormalig directeur van verschillende verboden kranten als de Voice of the People is dat niets nieuws. Zijn eerste arrestatie dateert van 1972. Hij kreeg toen anderhalve maand gevangenisstraf vanege deelname aan een studentenbeweging. In 1974 werd hij opnieuw gearresteerd en veroordeeld tot acht jaar cel. Dit keer vanwege lidmaatschap van de verboden beweging The Tunesian Worker. Hammami werd toen zo ernstig gemarteld, dat hij blijvend gehandicapt is. De jaren erna werd Hammami regelmatig gearresteerd en tot gevangenisstraffen veroordeeld. Een keer (1998) werd hij zelfs opgepakt samen met zijn 9-jarige dochter.  In 2009 werd Hammami bij zijn terugkomst in Tunesie, op het vliegveld in elkaar geslagen door de politie. Hammami kwam uit Frankrijk waar hij verschillende kritische interviews over de president en het regime had gegeven. Vorig jaar nog moest hij zich maanden schuilhouden, omdat hij gezocht werd door de politie. Amnesty International volgt Hammami al jaren. Tunesie-deskundige Anita Witlox van Amnesty: "Dit is wel heel wrang. Op de dag dat de president belooft iedereen vrij te laten die is gearresteerd, wordt hij opgepakt. Dit zegt wel iets."

Tunesie van dag tot dag

DSC00400

Zondag 6 februari

 

Kijk hier naar foto's van Tunesie, demonstraties vorig weekend

en hier stappen de provocateurs in hun bus, na een dagje demonstratie verstoren.

DSC00182

Woensdag 2 februari 2011

Terug in Nederland. Via Al Jazeerah zie ik de indrukwekkende beelden van Egypte. Goeie manier om weer te 'landen' in Den Haag. Gisteren direct vergaderingen. Ook geprobeerd mijn nieuwe iPhone startklaar te krijgen (mijn oude is gestolen in Tunis). Maar ze hebben de verkeerde gestuurd, zo blijkt als ik alles weer terug wil laden. Een 8gigje, in plaats van de 16 gig die ik toch echt nodig heb. Straks dus terug naar de winkel. Voel me echt een beetje losgekoppeld van de wereld zonder mijn Aai. Duimen dat alles goed komt vanochtend. 

Vanmiddag ben ik in Villa VPRO te horen over 

'mijn' onderwijzers van de digitale revolutie. En morgen staat er een artikel in de Groene Amsterdammer. (nog even achter slot en grendel, vanmiddag zet ik de PDFjes op de site). Vandaag ga ik ook mijn visum aanvraag indienen voor Rwanda. Ook dat wordt duimen ... 

Meer doden en internetoorlog, 10 januari 2011

Maandag 10 januari

In Tunesie loopt de zaak volledig uit de hand, met 50 doden (zie dodenlijst), maar Nederland en de Europese Unie zwijgen als het graf. Des te opmerkelijker in vergelijking met de Verenigde  Staten: die veroordeelt het geweld in Tunesie en riepen de ambassadeur op het matje in verband met het geweld, de censuur van internet en de schending van de mensenrechten. De Europese Unie manoeuvreert als gebruikelijk: mensenrechten waren tot op heden ondergeschikt aan economische belangen en dus werden er geen vervelende vragen gesteld. Hoog tijd dat Nederland het voorbeeld van de Verenigde Staten volgt en op zijn minst de ambassadeur ter verantwoording roept.  Hoog tijd dat Europese Unie op zijn minst indringende vragen stelt aan Tunesie.

Volgens journalist en mensenrechtenactivist Omar Mestiri 'Moet de internationale gemeenschap een eind maken aan deze massamoord. Vanmorgen nog kregen we meldingen door van lijken die zijn gevonden. We weten dat de omgeving van de president, of de president zelf het groene licht heeft gegeven voor het schieten op demonstranten. Het is onvoorstelbaar dat Europa nog steeds zwijgt omdat Tunesie een belangrijke partner is als het gaat om de veiligheid en economie van Europa."