Maandag 15 Juli 2013
Kagame: Alle Hutu's zijn genocidairs
Dat de president van Rwanda, tekeer kon gaan tegen NGO's, zijn oppositie, de internationale gemeenschap, dat wisten we. Dat hij Kikwete, president van Tanzania, een verachtelijke, aandachttrekkende, arrogante opportunist noemt, zorgde dus niet echt voor veel verbazing, maar eerder voor gegniffel. Kikwete had het gewaagd om Kagame te vragen te gaan praten met zijn gewapende oppositie, de FDLR. In dezelfde speech had hij ook gevraagd aan Kabila (DRC) en Museveni (Oeganda) om met hun gewapende oppositie te gaan praten. Dat zou de vrede in het Grote Merengebied ten goede komen, zo dacht Kikwete. Kagame liet eerst niets van zich horen ('Op deze nonsens reageer ik niet), maar liet toch op 10 juni weten Kikwete niet alleen een opportunist, maar ook een genocidair en een vriend van genocidairs te vinden. Niks bijzonders, zoals gezegd, dat zijn we wel gewend.
Op 30 juni hield hij voor jongeren een heel andere speech. Daarin bedreigde hij niet alleen heel direct Kikwete (Ik wacht op je op een geschikte plek en sla dan toe), maar veroordeelde hij ALLE Hutu's tot genocidair. 'De grootste politieke ruimte die Hutu's kunnen krijgen, is dat ze in leven blijven waar ook ter wereld. Alle Hutu's zijn genocidair.'
Het is een schokkende uitspraak. Hij veroordeelt een hele etnische groep en maakt zich daarmee in feite schuldig aan haatzaaien en aan divisionisme, iets waarvoor zijn politieke oppositie in het gevang wordt geslingerd. Het is in Rwanda namelijk bij wet verboden onderscheid te maken tussen Hutu's en Tutsi's. Het is buitengewoon en levensgevaarlijk wanneer een president van een land dat nog geen 20 jaar geleden de grootste massaslachting kende van na de Tweede Wereldoorlog, dit soort uitspraken doet.
Grote vraag is natuurlijk waarom Kagame dit zegt. Is hij jaloers op de groeiende invloed van Tanzania en Kikwete in de regio? Is hij zo boos dat hij alle voorzichtigheid uit het oog verliest en zegt wat hij werkelijk vindt? Is hij de spreekwoordelijke kat in het nauw die rare sprongen maakt? Feit is dat hij steeds verder geïsoleerd raakt. Het is niet voor niets dat Obama Rwanda links liet liggen tijdens zijn Afrikaanse toer. Ook in zijn kring komt hij steeds meer alleen te staan. Vroegere vrienden hebben hem verlaten en vormen nu oppositiepartijen in het buitenland. Het is niet voor niets dat hij probeert de Rwandese jeugd te mobiliseren in binnen- en buitenland. Die moeten Fort Rwanda Kagame komen versterken.
Kagame wordt steeds meer een boze, verongelijkte meneer die op een afbrokkelend eilandje staat te roepen dat iedereen ongelijk heeft en alle reddingsboeien als bommen beschouwt.
Maandag 8 april 2013
De president van Rwanda, Paul Kagame wordt gebruikt door de Verenigde Staten. Die conclusie wordt meer en meer getrokken, onder andere in dit artikel. De Verenigde Staten vindt de Democratische Republiek Congo, vier keer zo groot als Frankrijk, te groot. Het land is onbestuurbaar alleen al vanwege zijn formaat. En dus is het voor iedereen, maar zeker voor de Congolezen, het beste als het land in stukken wordt geknipt. Daarvoor nu, wordt onder meer de Rwandese president ingezet. Niet sinds kort, maar al sinds hij zo'n beetje Kigali binnenwandelde in 1994. Paul Kagame wil graag landuitbreiding voor zijn overbevolkte land en hij is natuurlijk absoluut niet vies van alle grondstoffen die Oost-Congo te bieden heeft. Rwanda doet er alles aan om Oost-Congo te destabiliseren. Het steunt rebellen, het rooft de grondstoffen, penetreert het Congolese leger en gebruikt de activiteiten van de FDLR-Hutu-rebellen om de grens over te steken. Rwanda hamert op die chaos die het zelf creëert en zegt dan steeds: Oost-Congo heeft een krachtig bestuur nodig. Wij kunnen dat bestuur bieden. Kijk maar wat we in Rwanda al hebben gedaan. Dat propaganda-liedje wordt in Rwanda veelvuldig de grens over gezongen. De Oost-Congolezen willen niets van Balkanisatie weten, en al helemaal niet van een annexatie door de gehate Kagame.
Maar de VS en Rwanda kunnen nog wel eens van een koude kermis terugkomen. Zuid-Afrika, een mijnland pur sang, heeft ook zijn zinnen op dit gebied gezet. Niet alleen vanwege de grondstoffen, maar ook vanwege het aanzien dat het oplevert als Zuid-Afrika met succes een pacificerende rol zou kunnen spelen. Zuid-Afrika wil graag de leider van het continent worden (Afrika voor de Afrikanen) en is dan ook overal te vinden waar iets te bemiddelen valt. In de VN-vredesmacht Monusco waren al Zuid-Afrikanen, meestal als helicopter bemanning. Die krijgen er nu heel wat collega's bij, want een groot deel van de nieuwe vredesmacht met grote bevoegdheden, komt uit Zuidf-Afrika. Waarmee tegelijkertijd ook de vijandschap tussen Rwanda en Zuid-Afrika publiekelijk wordt. Het zou dus wel eens kunnen zijn dat Zuid-Afrika er met het bot vandoor gaat. Te betwijfelen valt of dit het lot van de Congolezen positief beïnvloedt.
En oh ja, de VS is 4x zo groot als Congo … (DRC 2.345.409 km2, VS 9.826675 km2). Ook de VS dus maar weer in onafhankelijke staten knippen en Obama naar huis sturen?
Woensdag 6 maart 2013
Engeland geeft geen directe steun meer aan overheid Rwanda
Engeland gaat 16 miljoen pond steun aan Rwanda anders uitgeven. Normaal gaat het bedrag naar de Rwandese schatkist, nu gaat het geld rechtstreeks naar organisaties in het veld. Best slim. Op die manier wordt de bevolking gesteund en weet Engeland dat het geld goed terecht komt en niet gebruikt wordt voor bijvoorbeeld de bouw van kantoren in Kigali of steun aan de rebellen van M23 in Oost-Congo.
In Rwanda woedt de discussie over de derde termijn van hun president volop. De New Times heeft een oplossing: laat hem weer vice-president worden. Hij was vice-president voordat hij president werd, dus wat is er logischer dan dat. Op die manier hoef je het winnende team niet te veranderen. Een beetje à la Rusland dus, waar Poetin ook zoiets deed.
En in Congo heeft minister Mende, de woordvoerder van de regering, gezegd dat ze nu toch echt Bosco Ntaganda willen oppakken, maar dat dat best lastig is omdat de rebellenleider zich niet in gebied bevindt dat onder controle staat van Congo. Dat is dus een gratuite opmerking die zeker niet toevallig is gemaakt. M23 is sinds een paar weken openlijk bezig uiteen te vallen in twee facties: pro- en contra Ntaganda.
Dinsdag 19 februari 2013
Scenario 1
Stel, een paar jaar achter elkaar regent het nauwelijks in Rwanda. Oogsten staan te verpieteren op het veld. De donoren geven nog steeds veel minder steun vanwege Rwanda’s hulp aan de rebellen van M23. Gevolg: voedseltekort, armoede, het volk begint te morren. Eerst heel voorzichtig, later wat grootschaliger vinden demonstraties plaats in Kigali. De oppositie begint een mond te krijgen, gesteund door bijvoorbeeld Zuid-Afrika.
Om haar grip op de situatie te houden gebruikt de RPF met aan het hoofd Paul Kagame, steeds meer repressie. Rwanda wordt nog meer een dictatuur dan het nu al is.
De boel wankelt. Hutu-rebellen in Oost-Congo bewapenen zich meer en meer en beramen een inval, wederom gesteund door een aantal Afrikaanse landen.
Onzekerheid over de opvolging van Paul Kagame is er niet meer. De grondwet werd gewijzigd en Kagame is voor een derde termijn president geworden in 2017. De internationale gemeenschap schreeuwt moord en brand en trekt de overgebleven steun helemaal in. De economie van Rwanda stort volledig in, ook al omdat illegale grondstoffen nauwelijks nog de grens met oost-Congo overgaan. De hutu-rebellen hebben het gebied stevig in handen, Rwandese handelaren worden vermoord.
Een aantal Afrikaanse landen, waaronder Zuid-Afrika vindt het allemaal welletjes. Zij vinden dat Kagame moet opstappen, hij is niet langer van nut, integendeel, hij is een gevaar voor de regio. Liever goedschiks, maar als het niet anders kan, is kwaadschiks ook niet uitgesloten. Kagame wordt vermoord. Tutsi’s gaan de straat op. Hutu’s gaan de straat op. Rwanda explodeert.
Een tweede genocide lijkt me onmogelijk, maar dat Rwanda de komende jaren een hoogst onzekere toekomst heeft, lijkt me beslist minder onmogelijk.
Voorjaar 2012
De persconferentie van president Paul Kagame vorige week, leek veel op een korte cursus : Hoe alle heikele onderwerpen te vermijden. Voor degenen die het Kinyarwanda en Engels goed beheersen: hier kan de persconferentie worden beluisterd (jammer genoeg staan er op deze podcastwebsite enkel de meest recente speeches van Kagame, dus niet laner de speech waarover ik hier schrijf)
(op 37.39 in het Engels de vraag over het vliegtuig, ook in het Engels op 54.25 over Rwanda en Lybie, 1.19 in het Engels over het verlies van de vluchtelingenstatus van Rwandezen in het buitenland, 1.43 in het Engels over zijn aandelen bij de Bank van Kigali, de vraag over ingabire was in Kinyarwanda, dus daar kan ik niets over zeggen)
Hoewel president Kagame vaak in het negatief nieuws is de laatste tijd dankzij het proces van Ingabire dat niet eerlijk verloopt en de bekentenissen van zijn vroegere makker Theogène Rudasingwa die vertelde dat Kagame schuldig is aan het neerschieten van het vliegtuig in 1994, wist hij de vragen daarover meestal behendig, soms boos, te ontduiken.
Kagame viel letterlijk stil toen een buitenlandse journaliste, Erica, vertelde dat ze niet in Rwanda was om negatief over het land te berichten, maar positief. Zij vroeg naar joint ventures met Zweden op het gebied van bio-diesel. Kagame begon te stotteren: "We.. eh .. we..zijn gewend geraakt aan het tegenovergestelde. Ik ben erg blij dat u positieve zaken wilt vertellen over Rwanda. Dank dat u deel wilt uitmaken van ons succes." Waarna hij een ongelofelijk saai verhaal begon over bio-energie.
Hoe anders reageerde hij toen een journalist vroeg naar het neerschieten van het vliegtuig en de bekentenissen van Rudasingwa. (Voor meer informatie over de bekentenissen zie hieronder, maandag 5 oktober). Kagame begon hatelijk te lachen. 'Ik ben verbaasd hoe sommige media van niets, iets kunnen maken. Ik ga die nonsens niet bespreken. Iedereen met een beetje hersens heeft het hier niet over.'
Ook over het verlaten van de vluchtelingenstatus kwam een vraag. Kagame zei dat niemand zou worden gedwongen om naar Rwanda terug te keren. Dat Rwandezen in het buitenland niet langer de vluchtelingenstatus hebben volgend jaar, komt vanwege de dramatische veranderingen. "Maar als ze daar willen blijven, dan gaan ze hun gang maar." Maar voor hen verandert dan toch alles, zei de slimme journalist. Kagame: "Natuurlijk moet hun status dan worden herzien." Hoe dit overigens van invloed is op de status van Rwandezen in Nederland is nog niet helemaal helder. Minister Leers kan het standpunt van de UNHCR overnemen, maar volgens deskundigen kan dat alleen als de status van Rwanda voorwaardelijk was, en dat is niet het geval.
Het is overigens ongehoord gedurfd wat hij over Congo zegt op een vraag over de invloed van China in Rwanda en of China nu de enige koper van Congo's mineralen is. Kagame: "Het verhaal van Congo is een oud debat. Hoe komt het dat het rijke Congo, met zoveel aardige mensen, toch al meer dan 50 jaar in de problemen zit? Wie is verantwoordelijk daarvoor? Dat komt niet door dit kleine land, dat heeft al genoeg problemen." En dan te bedenken dat Rwanda al sinds de genocide bezig is met oost-Congo. Met bijvoorbeeld het bombarderen van Rwandese vluchtelingenkampen, met het bestrijden van Rwandese rebellen groeperingen, met het stelen van de mineralen. Rwandezen kopen er grond, Rwandezen gaan er naar school, Rwandezen werken er, en straks gaan ook veel Rwandezen stemmen voor een Congolese president, omdat ze dankzij hun studie of hun werk, een stempas hebben gekregen.
Kagame kreeg ook een vraag over zijn aandelen de Bank of Kigali. Hij vertelde dat dit niet zijn eigen initiatief was, dat hem dit bij de uitgifte van de tweede tranche was gevraagd, omdat dit andere kopers vertrouwen zou geven. Hij had niet meegedaan met de uitgifte van de eerste tranche omdat hij toen in het buitenland zat. Kagame vertelde dat hij uitgebreid advies had gevraagd over de juridische consequenties van het bezitten van aandelen. Gebleken was dat dit allemaal kon, en dat dit zelfs goed zou zijn voor de bank. Hij had daarop ingestemd en een aparte rekening ter beschikking gesteld. De aankopen heeft hij aan anderen overgelaten. Hij zei zelfs niet te weten hoeveel aandelen hij precies had. Wel wist hij te melden dat hij nog geen verlies had geleden, en dat hij dat ook niet verwachtte.