In cursief de citaten uit het artikel
Het artikel borduurt voort op het eerdere artikel. De Correspondent zelf noemt het ‘een uitgebreid nieuwsbericht over het vertrek van Hameed en Assad in het perspectief van het eerste artikel’. Aan de basis staat het persbericht van beide journalisten, ook heeft De Correspondent contact met hen gehad.
De kop luidt: Journalisten luiden opnieuw de noodklok. Dat is redelijk kort door de bocht: twee van de 12 journalisten luidden de noodklok.
2. Er is nog een redacteur die in dienst was toen het conflict plaatsvond dat ik in mijn eerdere artikel beschrijf. Kan hij het verhaal van Haroun bevestigen?
In het artikel wordt eerst Hameed opgevoerd en daarna Assad ter bevestiging. Niet vermeld wordt dat beiden zeer bevriend zijn en elkaar door dik en dun steunen. In feite is er dus geen sprake van een dubbele bron. Zij behoorden beiden tot de founders, ze waren vanaf het begin betrokken bij Tamazuj.
3. Als basis wordt het persbericht van beide journalisten gebruikt. Dat schreven ze na hun emotionele vertrek: ze namen ontslag na een conflict over een functie.
Werknemers die met ruzie vertrekken, zijn meestal geen neutrale bron. Hoewel de directeur Radio en FPU om commentaar zijn gevraagd, had De Correspondent ook te rade moeten gaan bij andere redactieleden. Op die manier had Vermeulen de uitspraken van beide journalisten kunnen checken. Dat had balans gegeven en als zij het verhaal van Assad en Hameed hadden ondersteund, meer kracht aan hun verklaringen gegeven, zeker nu zij zelf niets met documenten kunnen ondersteunen, zoals De Correspondent terecht opmerkt.
4. Het lastige van deze zaak is dat er geen manier is om exact te achterhalen wat er waar is van de verhalen van Haroun en Al-Tahir.
In feite geeft De Correspondent hier aan, dat er uiteindelijk een magere basis is voor dit tweede artikel. Toch is besloten tot plaatsing.
Na lezing van mijn commentaar zegt De Correspondent dat ik aan het bovenstaande citaat een verkeerde uitleg geef. Ik moet het zo zien: in het artikel gaat het er niet om of de mannen het bij het rechte eind hebben, maar dat het rommelt bij Radio Tamazuj.
Hè? Was het tweede artikel niet gebaseerd op het persbericht en de verklaringen van de twee journalisten? En dan doet het er niet toe of ze het bij het rechte eind hebben? Je gaat dus niet na als journalist dat wat ze vertellen klopt? Iemand roept iets, je vindt het belangrijk genoeg om er een artikel aan te wijden en vindt vervolgens dat het niet toe doet of ze het bij het rechte eind hebben? De Correspondent gaat hier wel heel opmerkelijk in de fout. Overigens is het onderwerp van dit tweede artikel niet hoe het rommelt bij Tamazuj, maar dat twee journalisten FPU opnieuw van censuur beschuldigen.
Uitspraken Van Hameed en Assad die ik kon onderzoeken:
1. Al-Tahir: ‘We hebben uiteindelijk op hem gestemd, omdat we geen verdere problemen met Free Press wilden.’
Uit mijn gesprekken is gebleken dat hij unaniem werd gekozen. Iedereen was het er over eens dat hij de juiste man was. Ook heeft FPU geen directe invloed gehad op het sollicitatieproces. De redactie en administratie kregen een keuze: mensen laten benoemen door de leiding of via een sollicitatieprocedure. Ze kozen unaniem voor de laatste optie. Uit niets is gebleken dat FPU problemen veroorzaakte.
2. “Ze waren nieuw, dus ze wisten niet waar ze het over hadden. Hoe kun je dan een statement afgeven, als je er zelf niet bij betrokken was?”
"Ook hij kaart aan dat de redacteuren, op Haroun en hijzelf na, geen idee hadden van de zaak waarover ze uiteindelijk een verklaring tekenden, omdat ze destijds niet in leidinggevende posities zaten, of nog niet in dienst waren.”
Dit is niet waar: ik sprak 5 redacteuren die bij Tamazuj in 2016 in dienst waren. Zij wisten dus wel degelijk wat er speelde. Wel behoorden ze tot de groep die door de founders met wat dedain werd bekeken, en niet serieus werd genomen.
Ik sprak ook met de financiële man en de administratief medewerkster. Zij waren in dienst in 2016 en wisten heel goed wat er speelde.
3.‘We zijn als een koe voor hen: melken, melken!’
Uit de cijfers, gegeven door FPU, blijkt dat FPU eigen geld moest gebruiken om de balans kloppend te krijgen. Er is dus geen sprake van dat Tamazuj een melkkoe zou zijn.