Voor de liefhebbers: hieronder een foto van mijn 'buitenkatten'. Ze komen iedere avond scharrelen om lekkere afvalhapjes. Ze zijn van de buurvrouw, die heeft er een stuk of twintig. Ze slapen met zijn allen in een grote schuur, waar de buurvrouw elke ochtend om half tien de voederbakken vult met brokken. De buurvrouw slaapt overigens in haar eigen bedje in een grote villa naast de schuur. Honger hebben deze buitenkatten dus niet echt, maar wel lekkere trek!
Dinsdag 11 augustus 2015
OMA
Gisteren waren echtgenoot en ik getuige van een heuse ontvoering. Oma nam stiekumpjes haar kleindochter mee naar haar huis onder de houtstapel.
Oma, in de volksmond Bommetje, vond het maar niks dat haar dochter, Bloemetje, zich maar weinig van haar zes weken oude Jong aantrok. Je zag Oma mopperen: “Alleen maar bezig met zichzelf, geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel”, als het Jong stond te piepen van de honger en om zijn moeder riep. Niet moeder kwam dan aanlopen, die had het te druk met dromen over muizen, maar Oma. Oma ging dan keurig op de grond liggen, haar tepels omhoog, waarna het Jong gretig toehapte en schrokkerig de oma-melk naar binnen werkte, de voorpootjes klauwend tegen Oma’s borst om maar zoveel mogelijk binnen te krijgen.
Jong werd dus gisteren ontvoerd door Oma. Bloemetje kon het allemaal niet schelen, die zat nog tot laat naar de sterren te staren. Oma kon melk geven, omdat ze zelf drie dagen geleden ook moeder was geworden. Of haar jongen leven, dat weten we niet, omdat we het nestje nog niet gevonden hebben. Ik geef toe het is verwarrend allemaal. Moeders die Oma zijn en dochters die moeder zijn, maar het dierenleven is zo eenvoudig nog niet.
Bommetje en Bloemetje zijn onze buitenkatten. Ze horen bij de buren, een paar honderd meter bij ons vandaan. Daar wonen heel veel katten in een garage. Vroeger waren het er wel twintig tot dertig; de buren gaven niks om castratie en sterilisatie; we zijn hier op het Franse platteland en daar doen ze niet aan die poespas. Nu er zoveel vossen zijn, is dat aantal fiks geslonken. Natuurlijke selectie noemen ze dat geloof ik.
Afgelopen winter besloten Bommetje en Bloemetje dat ze aan ons restaurant de voorkeur gaven; bij de buren kregen ze uitsluitend droge brokken, bij ons valt er nog wel eens te kipkluiven.
Nu zijn ze dus altijd in de buurt van het huis te vinden. Voor de ontvoering van Jong, konden moeder Bommetje en dochter Bloemetje het uitstekend met elkaar vinden. Ze deden bijna alles samen; het zou me ook niets verbazen als beiden met dezelfde kater het nest hebben gedeeld.
Grote vraag na de ontvoering is natuurlijk of Jong nog leeft. Er zwerven zoveel vossen rond op zoek naar een lekker hapje. Want ook Oma is niet helemaal te vertrouwen; ze moppert wel op die onverantwoordelijke Bloemetje, maar ook zij laat haar jongen urenlang alleen.