Gbagbo en vrouw Simone tijdens kerkdienst, half april
Ivoorkust, deel 3 van dag tot dag
Ivoorkust, deel 2 van dag tot dag
Ivoorkust, deel 1 van dag tot dag
Verwarring in Abidjan
Ivoorkust, deel 2 van dag tot dag
Duizenden en duizenden proberen geld van bank te halen
Mijn Zuid-Afrikaanse collega stuurt dagelijks een mailtje om me op de hoogte te houden van de situatie in Abidjan. Elke keer weer leerzaam en zo weet ik tegelijk ook dat er niets met hem aan de hand is. Gisteren ontbrak dat mailtje en ik maakte me zorgen. Net voor ik op het punt stond zijn hotel te bellen, viel hij dan toch in mijn brievenbus, zij het met onrustbarende tijdingen. Zijn lunch was bijna van zijn bord geschoten door een stel soldaten die rebellen achtervolgden, hij had een angstig uur moeten wachten bij een wegversperring (ze wilden zijn camera confiskeren) en hij was die nacht bij een steunbijeenkomst geweest voor president Gbagbo. Duizenden en duizenden hadden zich bij het presidentieel paleis verzameld, schreef hij. De bijeenkomst was georganiseerd door de onvermoeibare leider van de Jonge Patriotten. Mijn collega gaat hem een dezer dagen interviewen. Die leider is inderdaad iemand om in de gaten te houden; hij heeft grote invloed o heel veel jongemannen. Als het op vechten aankomt dan zijn zij een factor om rekening mee te houden.
Abidjan van dag tot dag
Jeunes patriotes met Kalalasjnikovs doorzoeken elke kofferbak
Voor latere bijdragen: zie
Ivoorkust, deel 3 van dag tot dag
Abidjan, vanuit ministerie van financien
Minister van Budget
Bood ons een aardige lunch aan van pak hem beet, 1500 euro
Dinsdag 5 april 2011
Ivoorkust:
Volgens de laatste berichten heeft Ouattara het presidentiele paleis ingenomen van Gbagbo. Vannacht waren er ook raketaanvallen op de stad. Iedereen houdt zijn hart vast na de aanvallen van de VN en de Fransen. Straks zijn er niet twee strijdende partijen, maar drie. De meeste Ivorianen moeten niets hebben van de Fransen en de VN. Dat zal er niet beter op worden als ze echt gaan meevechten 'om om de bevolking te beschermen'. Mijn Zuid-Afrikaanse collega zit nog steeds vast op het vliegveld. Hij twijfelt: moet hij een vliegtuig naar huis pakken als de gelegenheid zich voordoet, of moet hij blijven, nu de strijd de laatste fase lijkt te zijn ingegaan?
Maandag 4 april 2011
Vanmiddag op weg naar Burundi. Mijn hoofd is op dit moment gecompartimenteerd: een deel is met Burundi bezig, een ander deel met Rwanda en weer een deel met Ivoorkust Daar wordt de situatie ernstiger en ernstiger. Er wordt gevochten, gemoord, geplunderd. Mensen durven de straat niet op maar moeten wel, omdat er thuis geen eten is. In de stad trouwens ook niet. De meeste winkels zijn gesloten. Op het vliegveld zit mijn zuid-afrikaanse collega nog steeds vast met zo'n 200 andere mensen. Het vliegveld wordt bewaakt door de Fransen en de VN. Eten en drinken geven aan de mensen dieie er vast zitten hoort blijkbaar niet tot de taken van beide troepen, dus is de situatie daar kritiek. Ook omdat de hygienische condities achteruit hollen.Er zijn kleine babies bij, en kinderen.