Maandag 26 mei 2014
Twee ambtsberichten voor de prijs van één: onzorgvuldiger kunnen we het niet maken
Weet je wat, zo moeten ze bij IND hebben gedacht, deze twee meneren hebben bij het zelfde bedrijf gewerkt en dus vragen we gewoon of we het onderzoek van de ene meneer ook kunnen gebruiken voor de andere. Twee Individuele Ambtsberichten voor de prijs van één!
In mijn zoektocht naar Individuele Ambtsberichten (IAB) van Rwandezen die beschuldigd worden van genocide, zag ik gisteren wel een heel bizar dossier. Daar werd onderzoek (waarschijnlijk uit 2007 maar het is ongedateerd) naar de een, ongegeneerd gebruikt voor een Individueel Ambtsbericht voor een ander. Wel vroeg de IND of het onderzoek nog wel klopte. De ambassade zou dus aanvullend onderzoek moeten doen. Daarvan is echter niets terug te vinden in het dossier. Uiteindelijk is ook het Individuele Ambtsbericht niet terug te vinden. Als het al gemaakt is, heeft de beschuldigde het nooit ontvangen. Wel wordt er in brieven veelvuldig aan gerefereerd.
Dat ongedateerde onderzoek is een van de bronnen waarop de beschuldiging is gebaseerd. Het onderzoek hoort bij een memorandum uit 2007 van de Nederlandse ambassade in Kigali aan de afdeling Asiel (Buitenlandse Zaken). Nogmaals voor alle duidelijkheid: dat onderzoek ging dus over een hele andere meneer.
Verder wordt een dossiernotitie van de afdeling Asiel uit 2007 gebruikt als basis voor de beschuldiging (niet duidelijk is of deze wel over de beschuldigde gaat) en een dossieraantekening van de afdeling Asiel uit 2013.
Het is bizar dat iemand op basis hiervan beschuldigd kan worden van genocide. Vraag is dus hoe het zit met de REK check op het Individuele ambtsbericht, uitgevoerd door landenspecialisten van de IND (Bureau Land en Taal). Die check is er nou juist om te controleren of een IAB wel zorgvuldig is samengesteld.
Het is waarschijnlijk een kwestie van een slager die zijn eigen vlees keurt: want is het niet de IND die informatie levert aan Buitenlandse Zaken dat aan de basis ligt van een IAB? Met die informatie gaat immers de onderzoeker in Rwanda op pad, stelt vragen en maakt een rapport. Het is dus uiteindelijk dezelfde IND die, als het IAB is opgesteld, toetst of de bronnen en de informatie zorgvuldig zijn toegepast voor het ambtsbericht. Je gaat natuurlijk niet van je eigen aangeleverde informatie zeggen dat die onvolledig en onzorgvuldig is.
In 2007 constateerde de Ombudsman in een rapport over Individuele ambtsberichten dat de IND onzorgvuldig en partijdig omgaat met IAB's. Het lijkt er in de zaak van de Rwandezen op dat de IND ook onvolledige en onzorgvuldige informatie geeft aan Buitenlandse Zaken die de IAB's samenstelt. Daarmee neemt de IND wel een heel zware verantwoordelijkheid op zich.