Mugimba, proces uitlevering, juni 2014


Maandag 14 Juli 2014

Mugimba mag uitgeleverd van de rechter

In Frankrijk is het vandaag feest. Daar vieren ze het begin van de revolutie (1789) tegen de adel en koning Lodewijk de 16de in het bijzonder: de Fransen bestormen de gevangenis La Bastille in Parijs. Na drie eeuwen absolute macht van de adel en de geestelijken, pikt het volk het niet langer. Het heeft er genoeg van de rekening te moeten betalen van de luxe van diegenen voor wie ze niets anders zijn dan gespuis. Vrijheid, gelijkheid en broederschap werd het nieuwe motto. Er zijn nog heel wat landen in de wereld die een snufje van dit ideeëngoed zouden kunnen gebruiken, waaronder de Afrikaanse landen die ik zelf regelmatig bezoek.

Wat iedereen al vreesde gebeurde afgelopen vrijdag. De rechter besliste dat Jean Baptiste Mugimba aan Rwanda kan worden uitgeleverd. De rechter vond niet dat ONVERWIJLD, dus zonder enige twijfel, de onschuld van Mugimba was aangetoond. In een uitleveringszaak is dit een hele lastige opgave, want hoe bewijs je twintig jaar na dato zodanig je onschuld dat zelfs een Nederlandse rechter er genoegen mee neemt? Zou ik kunnen aantonen bijvoorbeeld dat ik twintig jaar geleden met geen mogelijkheid op een bepaalde plek had kunnen zijn? Stel dat er twintig jaar geleden een moord was gepleegd in ons doorgaans zo vreedzame Franse dorpje. Kan ik dan vandaag ZONDER TWIJFEL aantonen dat ik het helemaal niet gedaan heb? Natuurlijk  niet. Een Nederlandse rechter zou mij zonder enige TWIJFEL uitleveren aan Frankrijk. Zoek het daar maar lekker uit. Daar is het immers gebeurd.

Dat Mugimba talloze getuigenverklaringen overlegde dat hij niet op de plek was waar het Openbaar Ministerie dacht dat hij was, dat maakt niet uit. Het Openbaar Ministerie toonde aan dat Mugimba er geweest zou kunnen zijn. Daarnaast was Mugimba ook beschuldigd van het plannen van de genocide, en daarvoor hoef je niet ter plekke zelf met een machete mensen staan te  vermoorden. Plannen kan je vanaf afstand doen, zo zei de rechter. 

En waar verder iedereen ook bang voor was, gebeurde ook: de uitspraak van de Hoge Raad op 17 juni, dat Jean Claude Iyamuremye uitgeleverd mag worden, liep ook in deze uitspraak als een soort rode draad. De Hoge Raad had immers geoordeeld dat de garanties van Rwanda op een eerlijk proces en goede behandeling voldoende waren? Dus waarom zou de rechter er anders over oordelen in deze zaak? Mugimba krijgt te maken met Transfer Law en daarmee Fair Trial Guarantees. Kortom, als Rwanda iets belooft, dan doet ze dat ook, aldus de Hoge Raad en nu dus de Haagse rechtbank. 

Van het argument dat Mugimba gevaar loopt omdat hij politiek actief is, ook daarvan was de rechter niet onder de indruk. Er zijn nooit bedreigingen geuit aan zijn adres en de advocaten hebben gewoon niet duidelijk kunnen maken waarom nou juist Mugimba gevaar zou lopen. Maar waren we het er nou juist niet met zijn allen over eens (ook de Nederlandse regering) dat de president de veiligheid van zijn land boven alles stelde en dat hij, om die veiligheid te beschermen, heel erg ver gaat. Dat hij individuen opoffert voor het grote geheel. Dat hij in die bescherming van die veiligheid niet altijd logisch redeneert en dat daarin juist het grote gevaar ligt voor individuen, omdat je nooit weet wie hij wel en wie hij niet als een bedreiging ervaart?

De volgende stap voor Jean Baptiste Mugimba is de Hoge Raad. We weten al hoe die oordeelde over de uitlevering van Jean Claude Iyamuremye. Ook bij Mugimba zal de minister moeten beslissen. Die minister is dit weekend op vakantie gegaan. Hij zal misschien niet eens weten dat twee mensen in een Nederlandse gevangenis wachten op hun uitlevering. Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Ook in Nederland moeten we dat motto er maar weer eens instampen.

Zaterdag 28 juni 2014

Mugimba heeft een wonder nodig

Vrijdag 11 juli maakt de Haagse rechtbank haar advies aan de minister bekend: kan Baptiste Mugimba wel of niet worden uitgeleverd naar Rwanda. Het ziet er voor Mugimba niet vrolijk uit. Er moet een wonder geschieden wil het advies aan de minister negatief uitvallen. Want, zo redeneert tot nu toe de Haagse rechtbank, Mugimba krijgt in Rwanda een menselijke behandeling, een nette gevangenis en een eerlijk proces. Zijn schuld of onschuld kan daarom het beste aan de orde komen tijdens een proces in Rwanda. 

Iedereen gelukkig, behalve Mugimba en zijn familie natuurlijk. Rwanda is gelukkig omdat met de Nederlandse uitlevering er weer een extra instrument is om andere critici in het buitenland uitgeleverd of uitgewezen te krijgen. Als Nederland Rwandezen uitlevert, dan kunnen andere landen dat ook. De uitspraak van de Nederlandse rechters hebben gevolgen ver over de grens.

Nederland is gelukkig omdat een proces in Rwanda een stuk goedkoper is en ook een stuk minder tijdrovend. En Nederland heeft laten zien dat ze graag mee wil werken aan de uitlevering. Het OM liet een aantal malen duidelijk merken dat zij het belangrijker vindt dat Rwanda niet op kosten wordt gejaagd door Nederland, dan wat er met Mugimba gebeurt. Garanties op monitoring? Niet nodig. Garantie op een buitenlandse advocaat? Ben je gek, dat wordt veel te duur voor Rwanda. Als het aan het OM ligt, dan sturen ze Mugimba naar Rwanda, zonder zich ook nog maar een enkele seconde om hem te bekommeren.

Mugimba moest ondubbelzinnig aantonen dat hij niet schuldig is, om aan uitlevering te ontsnappen. Samen met zijn advocaten en rapportages van de vertrouwensadvocaat kwam hij een heel eind. Hij kon aantonen dat hij niet in Kigali was vanaf 8 april 1994, hij kon aantonen dat anderen de mensen hebben vermoord, waarvan hij werd beschuldigd, hij kon aantonen dat een vergadering nooit heeft plaatsgevonden. Maar de grote vraag is of het bewijsmateriaal voldoende is om alle twijfel uit de weg te ruimen. Want bij twijfel wordt Mugimba uitgeleverd.

Wrang is dat het Openbaar Ministerie beschuldigen kan wat ze wil, zonder zich echt druk te hoeven maken over de bewijslast. Dat kan namelijk worden uitgezocht na uitlevering in Rwanda. Het OM hoeft alleen maar een beetje aannemelijk te maken dat Mugimba schuldig zou kunnen zijn en dat het gaat om misdrijven die ook in Nederland bestraft zouden worden. Het OM neemt dus klakkeloos de informatie over van Rwanda, laat een Individueel Ambtsbericht maken dat die informatie onderschrijft en hoeft verder weinig te doen. Het is de verdediging die zich in het zweet moet werken. 

Nog wranger is dat tijdens de procedure positieve rapporten over Mugimba in een bureaulade van de ambassade zijn verdwenen. Dat de getuigen waarop het Individueel ambtsbericht zich baseert anoniem zijn en alleen bekend bij de vertrouwensadvocaat van de ambassade. Dat officiële documenten vanuit Rwanda worden afgedaan als subjectieve getuigenverklaringen. Tijdens het hele proces heb ik een arrogante vooringenomenheid, ja soms zelfs dedain,  geproefd bij het OM. 

In hoeverre dat voor de rechtbank geldt, weet ik niet. Weinig hoopvol is dat het dezelfde rechter was, die het uitleveringsproces van Jeasn Claude Inyamuremye deed.Zij adviseerde positief: Jean Claude mocht enkele reis Rwanda.

Voor Mugimba ziet het er in Rwanda somber uit. Hij zal waarschijnlijk in eerste instantie in de internationale vleugel van de centrale gevangenis in Kigali komen, of in Nyanza. Deze vleugels zijn vergeleken met de normale gevangenissen in Rwanda een luxe aangelegenheid, maar het is maar de vraag hoe lang Mugimba in deze 'luxe' kan zitten. Er is een grote kans dat als de internationale schijnwerpers zich van Mugimba hebben afgewend, en dat zal snel zijn, want Mugimba is geen grote 'vis', dat hij zal worden overgebracht naar een gewone gevangenis. Daar moet hij zien te overleven in een harde wereld, zonder al te veel eten en hygiëne. Hij heeft daar ongeveer twee vierkante meter aan privé-ruimte in een donkere cel die hij deelt met dertig of veertig anderen. Als hij wil, mag hij werken op de bananenplantage of in de varkensstallen. Als hij niet wil, dan zit hij de hele dag op een plein met duizenden anderen, in de volle zon.

Stel dat Rwanda echt van plan is Mugimba een eerlijk proces te geven in de speciale rechtbank met speciaal opgeleide rechters en officieren van justitie. Dan nog lijkt het onmogelijk. Rwanda heeft namelijk geen traditie van onafhankelijke rechtspraak. 

Een gevaarlijk signaal is bijvoorbeeld het feit dat advocaten van mensen in de internationale vleugels, hun factuur sinds kort naar het ministerie van Justitie moeten sturen. Die gaan vervolgens zitten steggelen over de hoogte van de factuur of ze gaan bij de gevangenen langs om te vragen of ze echt wel die meneer als advocaat willen. Er is dus geen sprake van een onafhankelijke verdediging als je rekeningen moeten worden betaald door de tegenpartij. 

Wordt vervolgd


Donderdag 26 juni 2014

Antwoord van OM hangt van veronderstellingen aan elkaar

Vandaag was het dus allereerst de beurt aan het Openbaar Ministerie om te reageren op het pleidooi van de verdedig van afgelopen dinsdag. Deze 'repliek van het OM hing van veronderstellingen aan elkaar.

De verdediging kwam afgelopen dinsdag met een rapport van 'Claude' waaruit bleek dat anderen dan Mugimba verantwoordelijk waren voor een vijftal doden. Ook in andere lijsten en rapporten wordt Mugimba nergens genoemd in verband met de genocide. Wat zegt nu het OM: het feit dat Mugimba nergens wordt genoemd, wil nog niet zeggen dat hij onschuldig is. Het feit dat hij door niemand is gezien, wil nog niet zeggen dat hij niet de onzichtbare opdrachtgever kan zijn. Want, en dat is natuurlijk helemaal een gotspe, zo zegt het OM, hoe betrouwbaar zijn die getuigen nou eenmaal van Mugimba.

Betrouwbaarheid van getuigen

Dat het OM over betrouwbaarheid van getuigen durft te beginnen getuigt van aan waanzin grenzende moed, want het staat juist van de getuigen die gebruikt voor het Individueel Ambtsbericht absoluut niet vast dat ze betrouwbaar zijn. Sterker nog, niemand weet of die getuigen wel echt bestaan, omdat niemand met ze gesproken heeft, behalve dan de vertrouwenspersoon van de ambassade. Ik begrijp werkelijk niet waarom de rechtbank het individueel ambtsbericht en daaraan gekoppeld de anonieme getuigen wel zou geloven en een ander rapport met andere getuigen niet. Weten we het nog: het rapport van vertrouwenspersoon "Claude' werd door de ambassade in een bureaulade gelegd. Niet omdat de getuigen niet betrouwbaar zouden zijn, maar omdat het rapport onvoldoende bruikbare informatie bevatte. 

Geplande genocide

De verdediging stelt dat er geen sprake is van geplande genocide, dat volgt onder meer uit uitspraken van het Straftribunaal in Arusha. Wat zegt nu het OM: een aantal mensen dat daar terechtstond is vrijgekomen omdat hun schuld niet kon worden bewezen van het plannen van de genocide. Maar dat wil in het geheel niet zeggen dat de genocide niet gepland zou zijn. 

Maarre ehh OM, als het al zo lastig is van de grote vissen van het Arusha tribunaal vast te stellen of ze schuldig zijn aan het plannen van de genocide, hoe moeilijk moet het dan niet zijn voor zo'n kleine vis als Mugimba? Weet de Nederlandse rechter het beter dan de collega's van het Arusha tribunaal? 

Nederlandse rechters weten het beter?

Het lijkt er inderdaad op dat de Nederlandse rechters het allemaal veel beter weten dan buitenlandse deskundigen en de rechters van het Arusha Tribunaal. Het OM wilde niets weten van het gegeven dat juridisch de genocide niet heeft bestaan, zoals de Belgische advocaat Jean Flamme betoogde. Daarmee bedoelde Flamme niet dat er geen miljoen Rwandezen zouden zijn vermoord in het voorjaar van 1994, maar dat het geen genocide was op één enkele bevolkingsgroep, de Tutsi's. Want, zo zei Flamme, tijdens de genocide zijn meer Hutu's vermoord dan Tutsi's. Als toentertijd alleen Tutsi's zouden zijn vermoord, dan zou er nu niemand meer in leven zijn. 

Vertrouwen op garanties en beloften van Rwanda?

Als Mugimba wordt uitgeleverd, dan moet hij zeker kunnen zijn van een eerlijk proces en een menswaardige behandeling. Het OM betoogt dat Nederland helemaal kan vertrouwen op garanties die worden gegeven door Rwanda als het gaat om een eerlijk proces, rechtsbijstand en een goede behandeling. Er is geen sprake van een politiek proces, want Mugimba is helemaal niet zo politiek actief geweest. Hij was tot voor kort zelfs onbekend bij het Rwandese regime, zo zegt het OM. Trouwens, over rechtsbijstand hoeft Mugimba zich niet druk te maken, die is gewaarborgd onder de Transfer Law. (Mugimba komt in een speciale internationale afdeling van een gevangenis en wordt via een speciale rechtbank berecht).

Dat advocaten klagen dat ze geen geld krijgen om hun cliënten in die internationale afdeling te verdedigen en dat Rwanda daarmee afspraken schendt, is niet waar volgens het OM. Die advocaten verdienen behoorlijk wat. Ze zitten te zeuren over de hoogte van een vergoeding die maar liefst zes procent van het Rwandese rechtsbijstandbudget bedraagt. Maar dat zegt natuurlijk niets. Zes procent van nul is nul. En hoe hoge is dat budget in vergelijking met de begroting van Justitie?

Trouwens, wat zegt het als Rwanda nu al klaagt dat het allemaal te duur wordt? Is het niet Rwanda dat graag alle processen binnen haar eigen grenzen wil voeren? Dan moet het ook zorgen voor voldoende middelen. Want anders garandeer je lucht. Hoe zat het ook weer, dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de garanties van Rwanda? Of gaat Nederland extra bijspringen om de kosten van rechtsbijstand te betalen? Dan zouden we bijna weer de processen gewoon bij ons thuis in Nederland kunnen houden. 

Onschendbaar binnen de rechtszaal, maar erbuiten?

De advocaten hoeven volgens het OM niet bang te zijn dat ze worden opgepakt voor wat ze in de rechtszaal zeggen onder Transfer Law. Ze zijn daar onschendbaar. Wat je buiten de rechtszaal zegt, dat is natuurlijk andere koek. Daarom werd Peter Erlinder, de advocaat van oppositieleider Ingabire, een paar jaar geleden opgepakt. Hij vergaloppeerde zich buiten de rechtszaal. Het is op zich wel grappig dat het OM zelf met dit voorbeeld komt, want het toont juist aan dat in Rwanda de advocaten niets mogen zeggen. Wat voor Erlinder geldt, geldt natuurlijk voor alle advocaten. Het betekent in feite dat ze met niemand buiten de rechtszaal kunnen praten, laat staan met de pers. 

Morgen 13.30 uur wordt de zitting hervat en is het weer de beurt aan de verdediging.

Donderdag 26 juni 2014, 18.00 uur

De rechtbank vindt haar eigen interne planning belangrijker dan het belang van een goede verdediging. De rechtbank lijkt daarom bevooroordeeld. Daarom wraakten de advocaten van Jean Baptiste Mugimba, eerder deze middag de Haagse rechtbank.

De advocaten vonden dat ze te weinig tijd kregen om nog een laatste keer te reageren op de repliek vandaag van het OM. Hun reactie (dupliek) stond voor vanmiddag gepland, maar omdat het OM op het laatste moment nog een nieuw mailbericht uit de hoge hoed toverde, wilde de verdediging graag wat meer tijd om dit te onderzoeken. Het OM had immers dit mailbericht al weken in haar bezit. Dus waarom het pas op het laatste moment in het dossier werd toegevoegd? De advocaten zeiden het net niet, maar uit alles bleek dat ze het flink onbehoorlijk vonden! Ook de argumentatie over onbetrouwbare getuigen van Mugimba had meer onderzoekstijd nodig dan één enkele dag. aanraast wilde de Belgische advocaat Jean Flamme meer tijd om onjuistheden van het OM over uitspraken van het Straftribunaal in Arusha te weerleggen. De rechtbank was de verdediging 'ter wille' en wilde verzetten naar morgenmiddag. Daar ging de verdediging niet mee akkoord. Ze hadden meer tijd nodig. Omdat er geen zaal beschikbaar was de komende tijd, weigerde de rechtbank.

Een wrakingskamer van drie rechters moest vanmiddag beslissen of 'wraken' aan de orde is. Wraken betekent dat je vindt dat de rechter of rechters bevooroordeeld zijn en daarom hun werk niet goed kunnen doen. 

De drie rechters hadden aan drie kwartier genoeg om te beslissen dat de advocaten onvoldoende hadden gemotiveerd waarom ze de rechtbank bevooroordeeld vonden en ook waarom ze niet aan één enkele dag genoeg hadden.

Dus gaat het proces morgen om 13.30 uur verder met dezelfde rechters als er voor. De familie van Mugimba was teleurgesteld. Zij vinden het onbegrijpelijk dat het OM al vooruitlopend op een proces alle tijd heeft om haar zaken voor te bereiden en dan ook nog eens tijdens het proces, telkens meer tijd krijgt dan de verdediging.

Donderdag 26 juni 2014. 8.00 uur

Wie is de grootste manipulator? 

Vandaag de laatste dag van het proces tegen Mugimba waarin de rechter advies moet geven aan de minister van Justitie of Mugimba uitgeleverd kan worden of niet.

Het OM danste maandag achter haar tafel met het verhaal dat niet Rwanda, maar Mugimba de manipulerende engerd was. Dinsdag trok de verdediging het kleedje onder deze dansende benen vandaan: de verdenkingen tegen Mugimba waren wel degelijk gefabriceerd. Een reconstructie:

In 2007 krijgt Mugimba een Rwandees paspoort. Dat betekent dat hij in Rwanda niet als genocidair op de lijsten staat vermeld. In hetzelfde jaar krijgt hij ook een verblijfsvergunning dankzij de pardonregeling. Nederland had evenmin informatie dus over mogelijk genocidaire activiteiten. Geen vuiltje aan de lucht, zo lijkt het.

Vanaf 2008 wordt duidelijk dat oppositieleidster Victoire Ingabire terugwil naar Rwanda om mee te doen met de presidentsverkiezingen in Rwanda. Mugimba, en met hem andere leden van haar partij, worden steeds actiever. Er moet immers geld ingezameld en een campagne voorbereid. In december 2009 organiseert Mugimba een bijeenkomst in zijn woonplaats waar de verkiezingscampagne van Ingabire officieel wordt afgetrapt.

In juni 2010 vraagt de IND aan het ministerie van Buitenlandse Zaken om meer informatie over Mugimba. 'Onze' eigen vertrouwenspersoon Claude (zie mijn artikel in VN) gaat op onderzoek en vindt niets belastends. DIT ONDERZOEK VERDWIJNT IN DE BUREAULADE VAN DE NEDERLANDSE AMBASSADE IN KIGALI. In een brief van BuZa staat te lezen dat het verslag 'onvoldoende bruikbare informatie' zou hebben opgeleverd. Ontlastende informatie was dus ''onbruikbaar'.

De ambassade laat een andere vertrouwenspersoon onderzoek doen. En die tovert wél belastend materiaal uit de hoge hoed. Dit rapport wordt dan ook wél doorgestuurd naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en op basis van dit rapport wordt het Individueel Ambtsbericht gemaakt. Let wel: NIEMAND, behalve de vertrouwenspersoon, weet wie gebruikt zijn als bron.

In november 2012 ontvangt Nederland een arrestatiebevel voor Mugimba van Rwanda dat verdacht veel lijkt op het Individueel Ambtsbericht. 

Heeft Nederland bij Rwanda aangeklopt na het antecenden-onderzoek in Kigali, zodat Kigali opeens ontdekte dat er een erge genocidair in Nederland woonde? Of heeft Rwanda Nederland informatie gegeven waardoor het onderzoek in Nederland werd gestart? En heeft Rwanda, toen het onderzoek in Kigali door Claude niets opleverde, gezorgd voor nieuwe getuigen die wel een belastende verklaring wilde afleggen? 

Wordt vervolgd

Woensdag 25 juni 2014

Ik moet het boetekleed aantrekken. Ik heb vanochtend valselijk het ANP een pak voor de broek gegeven. Ik dacht dat ik een bericht van hen had, maar dat bleek van een ander te zijn! Mea Culpa en het bewijst maar weer dat een mens ALLES ZELF moet checken.

Woensdag 25 juni 2014

Het OM maakt een vreugdedansje, advocaat kapittelt OM en rechter

Maandagochtend begon het proces van Jean Baptiste Mugimba. De rechter gaat de minister van Justitie adviseren of Mugimba naar Rwanda kan worden uitgeleverd. Er is iets raars met deze processen, want eigenlijk is schuld of onschuld niet de centrale vraag, maar of iemand een eerlijk proces en een menselijke behandeling kan verwachten in het land waarnaar wordt uitgeleverd. 

Hoewel schuld en onschuld dus officieel niet centraal staan, draait het daar ook weer wel om: het OM moet bewijzen dat het gaat om zaken die ook in Nederland strafbaar zijn. 

Het OM startte fluks en fruitig afgelopen maandag. Ze hadden het gevonden: werd tot nu Rwanda beschuldigd van het manipuleren van getuigen en bewijsmateriaal, het OM vond bewezen dat Mugimba dat gedaan: 'Accusation in a mirror'. 

Mugimba had gesjoemeld met valse paspoorten, een valse naam opgegeven en er waren concept getuigenverklaringen gevonden in zijn computer. Bijna triomfantelijk werd dit gebracht door het OM. Ze maakten nog net geen dansje achter hun tafel. Wat zullen ze gegniffeld hebben bij het opstellen van dit verhaal. Koekje van eigen deeg, lekker puh!

Gisteren echter maakte de verdediging gehakt van het verhaal, vooral de flamboyante Belgische advocaat Jean Flamme was een verademing. Hij kapittelde het OM: "U moet uw werk onafhankelijk en onbevooroordeeld doen, maar daar lijkt het niet op. U gebruikt oude informatie, u hebt de plicht nieuwe informatie tot u te nemen." Flamme kapittelde zelfs de rechter toen zij het waagde hem te onderbreken: "Dit is zeer belangrijk mevrouw de voorzitter, dit is het kader."

Belangrijk is ook nu weer een rapport van de voormalige vertrouwensadvocaat in Rwanda. Mugimba wordt ervan beschuldigd een aantal mensen te hebben vermoord. De vertrouwensadvocaat ging op onderzoek uit en kwam achter de namen van de werkelijke moordenaars. Een deel van hen zit in een Rwandese gevangenis, een ander deel is gevlucht. 

Morgen het vervolg

Vrijdag 7 maart 2014

'Nee', zegt de rechter gisteren zonder emotie. 'Meneer moet in de gevangenis blijven. Meneer is immers beschuldigd van het allerergste wat het internationale recht maar kent, namelijk genocide. Meneer is ook erg vluchtgevaarlijk vinden we. En ja, we weten dat de familie van meneer het zwaar heeft, maar dat weegt niet op tegen de internationale verplichtingen die Nederland heeft als het gaat om uitlevering.'

Tegenover de rechter zit meneer Mugimba in het beklaagdenbankje. Naast hem een zacht fluisterende witgrijze dame, de tolk. Mugimba glimlacht soms sereen, bijna als een boeddha. Ook als de drie agenten op hem aflopen, handboeien paraat, blijft hij glimlachen, al lijkt de glimlach heel even te verstarren. Zijn advocaten achter hem vinden het onbegrijpelijk dat hij in de gevangenis moet blijven tot zijn  proces. 

Het is namelijk de staat zelf die de 'vluchtgevaarlijke' Mugimba maandenlang op vrije voeten liet. In 2012 al namelijk kreeg de IND informatie over Mugimba, in 2013 werd zijn verblijfsvergunning ingetrokken en pas in januari 2014 werd hij gearresteerd. Als Mugimba echt een massamoordenaar zou zijn geweest, dan is dat toch een staaltje van laten we het eufemistisch zeggen- onverantwoordelijk handelen van de staat.

Ondertussen zit de familie aan de grond. Vanwege de situatie van Mugimba heeft de bank zijn rekeningen opgezegd. Mugimba heeft een kleine supermarkt die hij alleen runde. Zijn oudste zoon heeft nu zijn studie tijdelijk vaarwel gezegd om de supermarkt draaiende te houden. Zijn vrouw was cateraar. Maar daar heeft ze geen tijd meer voor. Ze heeft al haar tijd en aandacht nodig voor de twee jongste kinderen die gehandicapt zijn.

Mugimba bevindt zich in deze situatie op basis van uiterst onbetrouwbare informatie. Mugimba zelf is er van overtuigd dat hij doelwit werd van het regime van president Paul Kagame omdat hij actief was voor Victoire Ingabire en haar partij ook met geld steunde. Jean Baptiste ontkent schuldig te zijn aan genocide.

Het was een korte zitting gisteren, eigenlijk alleen bedoeld om een datum voor zijn proces vast te stellen. Op 23, 24 en 25 juni wordt er echt bekeken of Mugimba kan worden uitgewezen. 

Wellicht is Jean Claude Iyamuremye dan al in Rwanda. Hij zit in de Zoetermeerse gevangenis en kreeg in december van de rechter te horen dat hij mag worden uitgewezen. Hij ging in cassatie. Ik wilde Jean Claude graag interviewen, maar dat werd geweigerd. Op 4 april maakt de rechter uit in een kort geding of die weigering terecht is. (zie ook hieronder, 11 februari).