Partijtjes in de Corrèze 


14 mei 2012

Ach, hadden echtgenoot en ik tegen elkaar gezegd. De Fransen kennende, kunnen we best een half uur later verschijnen op het middagdiner van de jagers. Voordat iedereen er is en aan tafel zit, ben je zo een uur verder. Wij wonen al 20 jaar in Frankrijk, dus wij dachten het wel te kunnen weten. We werden dan ook direct afgestraft. Het dejeuner begon precies om half een. Dat hadden wij moeten weten want als het om eten gaat, zijn de Fransen akelig precies. Wij konden dus nog net aanschuiven op de enige twee lege plekken in de zaal. Na vijf minuten wisten wij waarom de twee plekken nog leeg waren. De meneer aan de ene kant had waarschijnlijk zichzelf en zijn kleren het afgelopen jaar niet gewassen en aan de andere kant zaten mensen uit Lille die alleen maar vriendelijk konden hinniken. 

Het diner van de jagers wordt eens in de twee jaar gegeven en is bestemd voor iedereen die de jagers op enigerlei wijze faciliteert. Dat is dus het hele dorp en zo'n 160 mensen hadden zich in de feestzaal van het dorp verzameld. Het is de bedoeling dat er wild wordt geserveerd dat de jagers hebben geschoten. Ik herinner me van vorige jaren verrukkuluk wildzwijn paté, hertebiefstukjes, reeragout. Dit keer werden wij getrakteerd op salade met varkensspek en reevlees dat zo droog was gebakken dat de schoenen van de hele zaal er rustig mee verzoold konden worden. Het moet een bar slecht jaar geweest zijn voor de jagers.

De gemiddelde leeftijd van onze mee-eters lag ruim boven de zestig en er waren dan ook beduidend meer dames dan heren. Er werd door de dames driftig gewalst en gepolkaad op de tonen van een accordeon. Af en toe deed een doedelzak ook een duit in het zakje en dan gingen de dames opeens een soort line-dansen. Er zijn er altijd die -met de neus arrogant in de lucht- laten zien hoe goed ze het kunnen, terwijl anderen wanhopig altijd drie stappen te laat, proberen mee te doen. Hoogtepunt waren de vier blazers die met hun rug naar het publiek ontzettend hard en ontzettend vals hun koperen klanken lieten horen. Ik weet nu waarom het een slecht jaar was voor de jagers.   

's Avonds hadden wij een feestje van de Franse vriend van een van onze Nederlandse vrienden. Daar werd vrolijk geblowd. Gedanst werd op muziek van deze eeuw via iBox, iTunes en iMac. De gemiddelde leeftijd was veertig (echtgenoot en ik trokken het gemiddelde lekker op). Over contrasten gesproken.