Eerder gepubliceerd: volkskrantreizen.nl, 2007
Dood en verderf in de Limousin. Het leven is er heftig en voor sommigen erg kort.
Zoals voor mijn schaap dat uiteindelijk zes maanden leefde. Erg of lekker? Nogmaals de Limousin is niet voor watjes.
Het hoogtepunt van een dorpsfeest is de mechoui: een heel varken, schaap of koe aan het spit.
Voor mijn vijftigste verjaardag besloot ik om ook iets dergelijks te organiseren. Een goede Franse vriend had alle spullen, en beloofde voor alles te zorgen. Twee maanden voor het feest, eind mei, kwam hij me halen om een schaap uit te zoeken bij de boer. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar als ik schaap hoor, dan denk ik aan een weldoorvoed, volwassen beest, dat lekker in de wol zit. Ik werd geleid naar een wei vol dartele lammetjes. De boer en mijn vriend begonnen gezellig te keuvelen en wezen af en toe naar zo’n wit bolletje. Wat er gezegd werd ging volkomen lang mij heen, ik kon alleen maar naar die schattige lammetjes kijken. Een er van zou door mij aan zijn einde komen, in mijn tuin aan het spit hangen, door Eugenio in hapklare brokken worden gesneden en voedsel zijn voor tachtig gasten. Maar nog voor ik mijn bedenkingen had kunnen uiten, sloegen de boer en Eugenio elkaar op de schouders. De deal was beklonken. De boer zou een lekker mals ding voor me uitzoeken over twee maanden.
Op de avond voor het feest, toen de weg volstond met caravans, campers en auto’s van al gearriveerde Nederlandse familie en vrienden, kwam Eugenio in wilde vaart aanrijden.
‘Snel, laat me erdoor, ik heb je schaap.’
‘Mijn schaap?’
Ik schoot direct in de stress. Waar moest ik dat schaap in godsnaam laten? Alle koelkasten en vriezers waren afgeladen. Ik had gedacht dat het dier keurig morgen werd afgeleverd. Eugenio haalde een, in bloederige lakens gewikkeld gevaarte, uit zijn laadbak en rende er bijna mee naar mijn cave, de voorraadruimte half onder de grond. Daar legde hij het schaap op een tafel. Zelfs onder het laken zag het eruit als een heel erg dood schaap. Een neefje dat even kwam kijken zei beslist: ‘Dat eet ik morgen niet.’ Ik stak af en toe mijn neus om de hoek en snuffelde. Hoe lang houd je een schaap goed, dat die morgen nog leefde?