Een paar mensen, waaronder echtgenoot Jan, vinden dat ik voorzichtig moet zijn. Dat ik misschien wel te ver ga. Ze vragen zich af waarom ik het doe. En maken zich zorgen over het verlies van objectiviteit. Het zijn legitieme vragen en bedenkingen.
Maar ik heb de unieke kans een inkijk te krijgen in de Rwandese politiek door UDF-leider Victoire Ingabire regelmatig te volgen. In haar voetspoor zie ik wat ik zie en doe daar verslag van. Ik praat niet alleen met Victoire vanzelfsprekend. Ik interviewde bijvoorbeeld de hoofdredacteur van de New Times, was aanwezig bij de verkiezingsbijeenkomsten van Kagame en de Socialistische Partij, praat met leden van regeringspartij RPF, met ondernemers, was een dag te gast bij een dorp in de westelijke provincie.
Ik probeer te toetsen, probeer kritisch te blijven en verslag te doen van de vele gezichten van Rwanda. Soms lukt dat, soms lukt dat minder goed. Als het wat minder goed lukt, geef maar een gil, dat houdt me hopelijk op de juiste weg. Als die bestaat.
