Donderdag 14 juli
Het is zeven uur en ik zit te ontbijten in een mistroostige hotelzaal. Buiten proberen bosjes bamboe wat leven in alle treurigheid te brengen, maar het groen versterkt alleen maar de doodsheid van de zaal waar mensen besmuikt hun kleffe roerei met gebakken spek eten. Niemand praat. Ik had een berenhonger toen ik opstond, maar koffie volstaat hier. Dank.
En opeens bekruipt me de angst dat ik uitga van de verkeerde vertrektijd. Hoe vaak ik ook met vliegtuig, boot of bus ga, ik ben altijd bang dat ik hem mis. Voor de zoveelste keer check ik de tijd. Nee, ik hoef voorlopig echt niet weg. Mijn vliegtuig vertrekt pas vroeg in de middag.