FF weg maar niet in eigen land

Woensdag 13 juli

Vandaag eerst naar Parijs en morgen naar Benin. Wanneer ik precies weer terugkom, weet ik niet. Er liggen een aantal interessante interviews in het verschiet, waarvan ik pas geloof als ze doorgaan als ik ze op bandje heb. Overigens is de reis naar Parijs zwaarder dan naar Benin. Er wordt gewerkt aan het spoor en dat betekent dat ik tot Limoges met een bus moet. Die doet er zo'n twee uur over. Daarna mag ik lekker wachten op de trein naar Parijs die er zo'n 4 uur over doet om Austerlitz te bereiken. Dan mag ik mijn rugzak, fotokoffer en computertas weer over mijn schouders hijsen om naar Gare du Nord te metroën. Vandaar naar vliegveld Charles de Gaulle met weer een trein. Daarna weer de metro. Eindpunt morgen: een hotel op het vliegveld. Naar Benin is dan een makkie: rugzak afgeven, boarden, rugzak ophalen en kijken of ze me inderdaad staan op te wachten. 

Omdat alles nogal plots geregeld moest worden, neemt echtgenoot een aantal taken van me over. Hij blijft de wacht houden in Frankrijk.

Ik ga, samen met een fotograaf/filmer naar Benin voor een non-gouvernementele organisatie, Care. Zij starten daar met een drie-jarig project om nieuwe mangrovebossen aan te planten. Hard nodig zo schijnt het, omdat de oude bossen bijna geheel zijn gekapt voor brandhout. En met het bos verdwijnt ook een uniek eco-systeem.

Wij gaan het zien, zeggen ze dan. Het is altijd lastig in het begin om door de promo praatjes heen te prikken. Maar naarmate de tijd vordert zie je meer, hoor je meer, begrijp je meer en komt de werkelijkheid meer en meer tevoorschijn. 

En wie denkt dat het een fijne vakantie is, daar aan de Afrikaanse kust, die heeft het mis. Overdag bezoeken we locaties en interviewen we mensen, zodat we 's avonds film- en fotomateriaal kunnen bewerken en de interviews uitwerken.