Zondag 8 Juli
Een paar bizarre dagen achter de rug. Zo heb ik op de duurste vliegtuigstoel ooit gezeten: 3200 euro voor een tochtje van anderhalf uur en nog niet eens een kopje koffie, heb ik nu de mooiste hotelkamer ooit, ook de duurste ooit, met de slechtste service ooit en heb ik gisteren voor het eerst in weken weer eens heerlijk gegeten met een zalige fles wijn. Tot zo ver het goede nieuws.
Het slechte nieuws is dat in Noord-Kivu weer hevig gevochten wordt, dat ik mijn vrienden moest achterlaten en dat mijn werk daar niet klaar is. Slechte nieuws is ook dat er in dit dure hotel geen internet is, dat het dus lastig werken is en is en dat ik nu al een uur wacht op mijn ontbijt.
Boos worden helpt. Plots is er internet in de ontbijtzaal en wordt een omelet voor me neergezet. 'Solly.'
Straks meer, nu moet ik weg. De camera van mijn collega is in beslag genomen op het vliegveld als verboden waar. Er moet speciaal vergunning worden gevraagd bij het ministerie van Communicatie. Daar moeten we nu naar toe. Ben zeer benieuwd of er mensen zijn op zondagochtend zeven uur, maar toch vroegen ze ons nu te komen. Buiten klinkt de oproep tot gebed, een ezel balkt luidruchtig mee. Afrika blijft een mens verbazen.