Overleven als freelancer

Overleven als onbezoldigd freelancer vraagt enige creativiteit en goede wandelschoenen. Voor eten en drinken heb ik mezelf een budget bedeeld van 10 euro per dag, zo’n 6500 CFA. Het is niet veel, maar meestal lukt het net. Zo neem ik mijn lunch mee van het ontbijtbuffet. De eerste reizen propte ik het stiekem in mijn zakken, maar ik voelde me toch een beetje een dief als ik met uitpuilende zakken de ontbijtzaal verliet. 

Wat onzin is natuurlijk. Tegenwoordig laad ik gewoon op een bord wat ik wil hebben en verorber dat in de loop van de dag. Om geld uit te sparen, eet ik soms ’s avonds niet, dan neem ik extra ontbijt de volgende ochtend.

Gisteren dacht ik een diamant gevonden te hebben: een goedkoop restaurantje op een paar meter van het hotel. Eten en drinken voor de geweldige som van 3,5 euro! Gishlaine, een van de serveersters, vertelde gloedvol over het eten, toen ik er een biertje dronk (65 cent). We besloten dat ik de dag erop yampuree met vers gebakken vis kwam eten. Ik nam gisteren dan ook vol verwachting met een lege maag plaats op het terras.  Maar helaas, de yampuree was op en bij navraag bleken ook de vissen nog vrij in zee of rivier te zwemmen. Het werd dus een omelet met frietjes. Ghislaine kwam er gezellig bijzitten en vertelde over haar baas, die aardig was (natuurlijk) en haar vriendje die minder aardig was (natuurlijk). En of ik een goed woordje wilde doen bij de bazen van Nederland, zodat ze naar ons toe kan komen.  Ze knikte ernstig toen ik zei dat ze het onmogelijke vroeg. De Nederlandse bazen willen geen arme Afrikanen.

Een andere manier om te besparen is het transport. Zo kon ik de helft van het ticket besparen als ik rechtstreeks vanuit Parijs zou vliegen, in plaats vanaf Amsterdam. Die keuze was snel gemaakt. Een ritje met de Thalys brengt me voor 35 euro op Charles de Gaulle! Ik had geen rekening gehouden met deprimerend grijze hotelkolossen die voor veel geld weinig meer dan een bed bieden en veel lawaai van langsrazende auto’s en overjankende vliegtuigen. Ik had ook geen rekening gehouden met de achterlijkheid van Charles de Gaulle. ‘Dat vliegveld is gemaakt door mensenhaters’, schreef een collega toen ik op Facebook klaagde over onoverzichtelijkheid, lange wachtrijen en chaos bij de beveiliging waar honderd mensen al duwend en trekkend, tegelijk hun bagage op de band wilden leggen. Toch ben ik bang dat ik het de volgende keer weer moet doen, want 700 euro is gewoon te veel geld om te laten liggen.

Lopen is natuurlijk het allergoedkoopst. Soms is het leuk, dan kom je langs onverwachte plekken, zoals gisteren. Toen ik opeens in een hele lange, drukke straat kwam, waar uitsluitend stoffen werden verkocht. Soms is het minder leuk als je na een uur, het zweet klotsend onder je oksels, maar niet kan vinden waar je moet zijn. Ook zoals gisteren. Een motortaxi is niet zo duur, maar kan gevaarlijk zijn. Sommigen doen net alsof ze meedoen met de jaarlijkse TT en jakkeren dwars tegen de richting in en laveren op topsnelheid tussen de rijen auto’s. Zo haalde ik in Nairobi een keer mijn spijkerbroek en onderbeen open aan een auto, omdat mijn motortaxi een bocht te kort nam.

Afijn, voor vandaag moet ik eerst veel afspraken regelen en vanmiddag ga ik een kijkje nemen bij radio- en tv stations die in de ban werden gedaan door de president van Benin. Waar heb ik dit eerder gehoord! En ja, de president van Rwanda is zijn grote voorbeeld.