Zorgrimpels in Benin


Woensdag 9 april

Zorgrimpels in Benin

Terwijl heel Rwanda treurde over de verschrikkingen van twintig jaar geleden,  Frankrijk werd geweigerd bij de herdenking in het land zelf, en in de media prachtige verhalen verschenen (Kees Broere VK, Andrea Dijkstra, Trouw) en verschrikkelijke reportages (1Vandaag), vloog ik naar Benin en zat ik daarna tien uur in een te kleine bus met mijn knieën tegen mijn oren.

Benin lijkt het meest onbekende land van Afrika. Er is geen oorlog, er is geen hongersnood. Het land heeft alleen te maken met wat overstromingen zo nu en dan. Benin mag zich rijk prijzen dat het geen grondstoffen van betekenis herbergt. 

'Mijn' krant Le Canard du Nord, viert deze week haar tienjarig jubileum. Groots. Terwijl de directeur gisteren vertelde hoe het programma eruit kwam te zien: concert, buffet, officiële ceremonie, probeerde ik uit te rekenen wat dit feestje zo ongeveer ging kosten. De directeur zag mijn bezorgde blik en zei haastig dat er kaarten werden verkocht voor het concert en dat het buffet alleen doorging als de sponsors zouden betalen wat ze beloofd hadden te betalen. Hij gaf ze nog tot vrijdag. Zaterdag is het buffet, dus als het doorgaat, staan er een paar dames vrijdagnacht en zaterdag voor hun leven te koken.

Er kwam ook een zorgrimpeltje toen het over de krant zelf ging. Problemen met de drukker. Die was verhuisd naar Cotonou en in Parakou was er geen enkele drukker te vinden die een beetje kwaliteit kon leveren. Probleem is de internetkwaliteit en de elektriciteit. Een paar honderd kilometer is voor ons in Nederland geen enkel probleem; we versturen de opgemaakte pagina's op de afgesproken tijd via elektronische post naar de drukker en die gaat aan de slag. Maar hier is de internetverbinding vaak zo traag dat de PDFjes er dagen over doen. Grote kans dat er halverwege weer opnieuw moet worden begonnen met verzenden omdat de elektriciteit uitvalt in half Parakou.

Wat wel kan is een USB-stick meegeven met de bus die elke dag naar Cotonou rijdt. Maar ook dat schijnt niet zeker te zijn. Waarom dat zo is, ga ik vanavond uitvinden. Vanochtend bij het ontbijt overigens een geheel Nederlands kransje met een vrouwelijke arts die hier al tien jaar woont en een andere PUM-expert die morgen weer vertrekt.