Zondag 10 maart 2013
Vandaag een tiental nummers van de krant doorgeplozen. Het kostte nog wat moeite om die bij elkaar te scharrelen, een archief is er niet. Ook is er geen foto-archief of een database of een artikelenarchief. Gelukkig is het geen advertentiekrant of roddelblad. Le Canard probeert kritisch te volgen wat er in Parakou en Benin gebeurt. De hoofdredacteur is de sterreporter en probeert ook aan onderzoeksjournalistiek te doen. Hij schrijft degelijke stukken, al weet hij niet altijd waar de scheidslijn commentaar en artikel ligt. Andere artikelen zijn geschreven door mensen die geen idee hebben wat journalistiek is.
De hoofdredacteur nam me tegen het vallen van de avond mee voor een rondje Parakou. Eerst naar de biermarkt, waar elke zondag vanaf vier uur honnig bier en sorghum bier in grote hoeveelheden worden geconsumeerd. Heel Parakou komt er naar toe, arm en rijk, maar natuurlijk vooral de jongeren. Het bier wordt uitsluitend verkocht door de vrouwen, mannen én vrouwen drinken het. Rond 18.00 uur is de sfeer gezellig, rond sluitingstijd, om 21.00 uur, is de stemming veranderd en verlaat een kolkende dronken en agressieve stroom mensen de markt. Dat vraagt natuurlijk om ongelukken en die zijn er dan ook. Maar niet meer zoveel sinds de burgemeester besloot om de markt helemaal aan de rand van de stad te zetten. Met welk percentage is het aantal ongelukken verminderd? De hoofdredacteur kijkt me schouderophalend aan. Cijfers, die zijn niet te krijgen hier in Benin.
Het aantal motorongelukken omdat niemand de verplichte helm draagt? Geen idee. Het aantal doden naar aanleiding van de overstromingen? Geen idee. Het aantal werklozen? Geen idee. Het aantal jonge moslimslaven? Geen idee. Het aantal kindbruiden. Geen idee. Het aantal kinderen dat voor een jaar als slaaf verkocht wordt aan Nigerianen? Geen idee.
Daarbij komt dat overheden niet scheutig zijn met informatie, al hebben ze een soort Wet openbaarheid bestuur. Maar ja, er volgen geen sancties als ze die wet aan hun laars lappen. De gemeente Parakou is doodsbang voor kritische stukken. En kinderachtig, want het advertentiecontract dat ze hadden met de krant, werd niet verlengd na een ruzie van de burgemeester met de krant over de inhoud van een kritisch stuk over zijn functioneren. Maar dit komt in Nederland natuurlijk net zo goed voor. Jij schrijft kritisch over mij? Dan schrap ik jou voorlopig uit mijn balboekje.
Morgen ontmoet ik alle medewerkers van Le Canard. Ben benieuwd hoeveel het er zijn. Morgen ontmoet ik ook de eigenaar. Die heeft zich tot nu toe angstvallig stilgehouden.